Binnenin vallen meteen twee zaken op. Eerst en vooral geeft het interieur een uitnodigende indruk, waardoor je met genoegen in de veelvuldig instelbare stoelen schuift. Om je vervolgens te laten omarmen door de boordplank, die in een lichte boog naadloos lijkt over te gaan in de bekleding van portieren. Een boordplank waarvan de bovenste helft uit één stuk bestaat en ontdaan is van visuele stoorzenders: Het draagt bij aan het algemene "zen" gevoel dat heerst aan boord van de Duitser. De boog die de binnenruimte domineert, wordt in onze Cosmo benadrukt door een sierstrip in zwarte pianolak, maar desgewenst kan je ook opteren voor een houten inleg (zonder meerprijs). De "wrap around" insteek is in deze Insignia zo knap uitgevoerd, dat vele segmentcollega's vandaag gerust even bij de Opel in de leer mogen gaan. Het gevoel van welbehagen komt helemaal tot uiting wanneer je het elektrisch panoramadak (€ 1.250) en de lederen bekleding uit de optielijst aanvinkt (€ 1.450, inclusief zetelverwarming vooraan). Iedereen zit ruim en comfortabel, ook achterin. Geen verrassingen hier, aangezien de wielbasis 2,74m bedraagt.

Hoewel de totale indruk dus best wel bijdetijds is, verraadt de drukke knoppencluster onder het altijd optionele navigatiescherm (€ 1.700) de leeftijd van het ontwerp. Opel geeft de Insignia geen aanraakgevoelig scherm mee, wat we kunnen begrijpen aangezien het kleinood erg diep in de console verzonken ligt. De aansturing moet dus wel via klassieke knoppen en draaiwieltjes gebeuren. Die dingen voelen degelijk aan en werden voorzien van een erg aangename textuur, maar het zijn er gewoon erg veel en daarbovenop worden de functies vaak nodeloos herhaalt: niet alleen op het stuur, maar ook middels een grote draaiknop op de middentunnel, bijgestaan door enkele secundaire knopjes die erond werden ingepland. Allemaal erg flexibel weliswaar, maar trop is in dit geval te veel.