In een wolvenroedel kan er maar ééntje de baas zijn. Het alfamannetje, want zo heet het dier dat het in een wolvenfamilie voor het zeggen heeft, is niet noodzakelijk de sterkste van de bende, maar straalt wel het meeste gezag uit. Zijn heerschappij blijft duren tot de chef het loodje legt, of, wat waarschijnlijker is, hij uitgedaagd én overwonnen wordt door een jong heethoofd met ballen aan zijn lijf. Toen Opel zijn Omega in 2003 naar de eeuwige jachtvelden liet vertrekken, had Rüsselsheim vreemd genoeg geen vervanger klaargestoomd om de leidersrol op zich te nemen. Een trapje lager hadden de Duitsers weliswaar nog steeds de Vectra in de portefeuille, maar gezag straalde die niet bepaald uit en als uithangsbord van het gamma fungeren, was eveneens wat hoog gegrepen. Opel dacht het machtsvacüum snel-snel te kunnen dichten met de Signum, een kruising tussen een break en een monovolume, geënt op het onderstel van de Vectra generatie C. Echt geslaagd verliep die kruisbestuiving niet ... en ook het verhoopte kassagerinkel bleef uit. Opel kon in 2008 nog twee richtingen uit: ofwel liet het de Vectra afzwaaien en vervangen door een volledig nieuw, hoger ingeschaald model; of het kwam alsnog met een opvolger voor de Omega op de proppen. De Duitsers kozen voor het eerste. En ze zagen dat het goed was.
De Insignia die we eind 2008 kregen voorgereden, bleek zowat alle goede eigenschappen van de Vectra geërfd te hebben. Met als toemaatje een best appetijtelijk nieuw jasje eromheen gegooid. Begin 2009 voelden we de nieuweling wat grondiger aan de tand, en ook dan wist de Insignia ons nog steeds te bekoren met zijn snedig stuurwerk, aangenaam interieur en competitief prijskaartje. Niet alleen wij vielen voor de nieuwste top-Opel, want de Insignia kreeg in datzelfde jaar de titel van internationale wagen van het jaar opgespeld. Anno 2012 geven we Opel's leider opnieuw de wind van voren, maar deze keer zou het wel eens een pak minder evident kunnen zijn om ons tevreden te stemmen ... Ondertussen heeft de concurrentie de messen immers flink gewet, denken we maar aan Hyundai's redelijk sublieme i40, Volvo's goed onthaalde V60 en de immer populaire VW Passat. Daarenboven liet Opel zich in volle downsizing-manie verleiden tot het schrappen van de atmosferische 1.6 en 1.8 benzines, ten voordele van een ieniemienie 1.4 geblazen vierpittertje als instapeenheid. De ecoflex'er met start&stop zou met zijn 140pk de 1.610kg zware break nog steeds min of meer gezwind door het land moet kunnen blijven jagen ... We zullen zien.
