Met de Twingo 1 hadden de Fransen een verwachtingspatroon geschapen dat de tweede generatie niet echt inloste. Wie dacht dat het bedrijf ook nu weer met een origineel ogende auto op de proppen zou komen, en dat was zowat iedereen, was eraan voor de moeite. Wereldwijd mag het markaandeel van de Twingo dan wel gestegen zijn sinds de introductie, in ons land ging de oude Twingo een stuk beter. De nieuwe was een beetje als cola zonder prik. De facelift maakt er echter weer een bruisend en borrelend karretje van. Op de flanken is er weinig gewijzigd, maar voor- en achteraan steekt de kleine Fransoos helemaal in het nieuw. Hij krijgt een nieuwe familiesnuit met een zelfzeker groot uitgevoerd merklogo, een grote grille in de bumper en - bovenal - standaard grote ronde mistlichten. Eindelijk een verwijzing naar de eerste generatie.
Achteraan zijn in de kofferklep twee extra lichten verschenen en omdat de klep toch nieuw werd ontwikkeld is ze wat boller en karaktervoller dan voorheen. Er zijn frisse lakkleuren, waaronder het fuchsia van de door ons geteste dieselversie en je kan nu ook kiezen voor een hoop uiterlijke opsmuk à la Mini. Zoals de Gordini-outfit (alleen een optisch pakket zonder technische wijzigingen) op onze test-benzine. Je kan kiezen uit 10 koetswerkkleuren, 18 dakstickers en stripings en een totaal van 23 verschillende wieldoppen en velgen naast sierstukken voor spiegels en zijdelingse stootlijsten. Kom dus niet zeggen dat je smaak er niet tussenzit. Op al die stickers geldt overigens dezelfde garantie als voor de lak. Wie met de meetlat passeert merkt nauwelijks verschil op. De Twingo is nog steeds 3,69m lang, 1,65m breed en 1,47m hoog.
