Wat mag je van het samenspel tussen een 115pk ontwikkelende zelfontbrander en een rijklaar 1.485kg wegende wagon verwachten? Op papier niet veel, want een spurt van 12,9 seconden van nul naar honderd is geen materiaal om mee uit te pakken aan de toog. Dat dit gebrek aan sprintkwaliteiten in de praktijk niet stoort, is te danken aan het aangename en discrete motorgeluid enerzijds, en aan de lineaire afgifte van het al bij 1.250t/min vrijkomende koppel van 260Nm anderzijds. Het volle vermogen wordt pas bereikt bij zo'n 4.000 omwentelingen per minuut, en reken er maar op dat je de naald ook onbewust naar die regionen laat klimmen om toch nog wat rijplezier uit de scherp gelijnde break te halen. Dat vertaalt zich jammer genoeg ook in het verbruik, want ondanks een start&stop systeem en banden met een lage rolweerstand (waarvan de hoge wanden écht geen zicht zijn onder deze Koreaan) stuurden wij de i40 met een gemiddeld verbruik van 6,9 liter op honderd kilometer over 's lands wegen. Niet eens aan een moordend tempo, maar gewoon in alledaagse, wisselende omstandigheden. Hoe ze bij Hyundai aan een normverbruik van 4,3l/100km zijn geraakt is ons dus een raadsel, maar de theoretisch lage CO2 uitstoot van 113gr/km kan een aardige duit sparen in de nieuwe BIV tabellen.
Moet je dan opteren voor de sterkere variant van het 1.7 CRDi blokje? We denken van wel. Langs de ene kant krijg je in ruil voor exact € 1.000 meer een gestegen vermogen naar 136pk, terwijl de CO2 uitstoot slechts klimt naar 119gr/km (met optionele start&stop, zonder meerprijs!). De honderdspurt wordt er wel twee hele seconden mee ingekort en we maken ons sterk dat je een pak minder in de - overigens erg vlot schakelende - zesbak moet roeren om het allemaal wat gezwind vooruit te laten gaan. Maar aan de andere kant, rijden met de 115pk sterke variant is hoegenaamd geen straf. Uitnodigen tot sportief verkeer doet de i40 sowieso niet, comfort primeert overduidelijk. Al moet dat deels op het conto van de erg hoge energievriendelijke banden staan, want in onze eerdere test vonden we de Hyundai net een tikje te hard. Het stuurwiel voelt weliswaar zwaar en dus precies aan, al is dat kunstmatig zo uitgewerkt, want een precisie-instrument is de i40 niet geworden en de rechtuitstabiliteit is al helemaal niet uitzonderlijk te noemen. De McPhersons vooraan en de multilink achteraan doen zeker niets verkeerds doch worden wel (te) snel door de elektronica bijgestaan. Optioneel is een zestrapsautomaat beschikbaar voor € 1.750, maar die kan je niet in combinatie met de Bluedrive-reeks laten monteren.
