Op papier is de DB9 Volante een 2+2. En hoewel achteraan twee uitsparingen zijn, mag je je aan klachten verwachten als iemand z'n bips die moeten opvullen. De beenruimte is immers krap en rugleuning is opvallend recht. Daarmee hebben we eigenlijk wel de voornaamste kritiek op de binnenzijde wel achter de kiezen.

De DB9 mag dan wel indrukwekkende prestaties neerzetten, aan de op comfort gerichte voorzetels merk je dat Aston dit niet als een sportwagen pur sang beschouwd. De inrichting is overduidelijk die van een luxueuze GT, met zetels waar je probleemloos uren in kan doorbrengen. Ergonomisch is de DB9 een schot in de roos (een aanraakscherm helpt altijd tegen een wildgroei aan knopjes) en hoewel deze DB9 nog heel onderhuids nog heel wat Ford componenten herbergt, is daar aan de binnenzijde nauwelijks wat van te merken. Een groot verschil met de DB7, waar je per ongeluk wat Ford Mondeo in kon tegenkomen. Hier zijn alle bedieningselementen specifiek voor de DB9 gemaakt. Voor je neus heb je een tellerplaat met een snelheidswijzer en toerenteller. En zoals steeds bij de constructeur beweegt de naald van de linkse eenheid zich met de klok mee, terwijl die van de andere (toeren)teller zich tegengesteld beweegt. Dat is net iets minder duidelijk, maar je moet de Britten in al hun bescheidenheid toch ook een gek kantje gunnen.