Citroën haalt alles uit de kast om de inzittenden het gevoel te geven met wat bijzonders onderweg te zijn. Het stuurwiel (met daarop iets te veel knopjes) is afgeplat, de wijzerplaten zitten in mat verchroomde sierlijsten, bovenop de instrumentenkap is extra reliëf aangebracht, het zitmeubilair oogt opvallend sportief en er is ruim aandacht besteed aan tal van sierlijsten, zoals de handgreep aan het begin van de middentunnel. De materiaalkeuze is degelijk, maar het spreekt voor zich dat de kunststoffen van het ons voorgeschotelde afwerkingsniveau de duimen moeten leggen tegen de topversie die kan uitpakken met een boordplank die geheel met leder is bekleed. En het contrast is aanzienlijk. En het dient gezegd dat je met al die sierlijsten het risico loopt om te eindigen met een eclectische mix aan materialen. In de testauto zaten maar liefst 4 verschillende elementen, maar je hebt het gelukkig helemaal zelf in de hand. Gooi wel de glanzend zwarte asbak eruit. Die oogt ronduit goedkoop.

Op de ergonomie valt weinig aan te merken. Het is wel even zoeken naar een ideale zithouding omdat het stuur een tikkeltje te horizontaal is opgesteld. Je wordt daardoor een beetje gedwongen om je zetel hoger te plaatsen. Het meubilair steunt uitstekend en de sportieve contouren ogen niet alleen appetijtelijk - ze houden je ook in de bochten op hun plaats. Wie groot is, kan het korte zitvlak echter als een nadeel ervaren. De panoramische voorruit zorgt voor een aparte rijervaring, dat is zeker. Ze scoort echter vooral op de gadgetmeter. En omdat de constructie van de zonnekleppen (die uiteraard net zo laag komen als bij een normale voorruit) omslachtiger is, mis je vooraan de handvaten boven het portier. Spijtig.

De koffer is minimaal 359l groot en met de achterbank plat past er in de DS4 zelfs 1.021l. Je moet dan wel de hoge laaddrempel overwinnen. Je kan dat bezwaarlijk een gebrek noemen. Het hoort gewoon bij het concept. Op dezelfde manier zou de portieropening achteraan ook wat ruimer kunnen zijn.