De dieselversies van de i40 worden aangedreven door een 1.7l dieseleenheid. Die komt ook in een variant met 115pk en 260Nm op de markt, maar werd door ons aan de tand gevoeld in z'n versie die 136pk en 325Nm sterk is. Die beschikt niet over het Blue Drive-pakket dat de CO2-uitstoot en het verbruik helpt te reduceren. Je kan bezwaarlijk stellen dat een verbruiksgemiddelde van 5,5l/100km en een CO2-uitstoot van 119gr (handgeschakeld) onredelijk is, maar de 115pk-editie haalt met 4,3l en 113gr/km net de grens voor de overheidskorting van 3%, voor zolang die nog geldig is.
De stuurinrichting is een elektrisch bekrachtigde tandheugel en voor het onderstel wordt gebruik gemaakt van onafhankelijke McPherson veerpoten op de vooras en een multilink-achtertrein. Beiden kunnen nog verdere optimalisering gebruiken. Het lijkt alsof Hyundai getracht heeft het stuur veel feedback te laten leveren, ondanks z'n ongunstige (elektrisch bekrachtigd) architectuur daarvoor, maar het is er niet in geslaagd. Het trilt, blijft desondanks gevoelloos en de bekrachtiging heeft een wat te trage reactietijd om dan meteen hevig te reageren. Dat kan beter. De ophanging presteert uitstekend op een goede ondergrond en houdt de koets in de bochten perfect vlak. Dat laatste is wat ons betreft overbodig bij een zakelijke of gezinsgeoriënteerde auto, maar het is op het vlak van demping dat Hyundai punten verliest. Het onderstel raakt op een oneffen wegdek (dat is de helft van België) snel de kluts kwijt. De koersvastheid heeft er gelukkig niet onder te lijden, maar de inzittenden merken de gebrekkige demping wel. De i40 gaat plankhard over bulten. Of je daar last van hebt, verifieer je best even tijdens een persoonlijke testrit, mocht je de i40 overwegen.
De dieselmotor kent een gunstig koppelverloop,met een trekkracht die al vanaf 1.250 tot 2.700t/min boven 250Nm uitstijgt. Maar hij heeft ook twee hindernissen te nemen. Dat is enerzijds z'n leeggewicht van anderhalve ton, hoewel dat in deze klasse niet uitzonderlijk is, en anderzijds z'n lange versnellingsbakverhoudingen. Die geven de i40 afhankelijk van de vermogensversie en de gekozen transmissie een respectabele topsnelheid van 190 tot 198km/u, maar temperen de acceleratietijden. De snelste dieselversie moet alles uit de kast halen om de sprint naar 100km/u in 11 tellen neer te zetten. Wat fluksere prestaties moet je dus opzoeken door stevig met het pookje te roeren. Gelukkig vormt dat geen enkel probleem. Je kan ook opteren voor een zestrapsautomaat. Die kost € 1.750.
