De bedenkingen die we formuleerden bij het exterieur gaan ook op voor de binneninrichting. Die is onmiskenbaar modern, maar als je het logo op het stuurwiel afdekt, raad je nooit in welke auto je zit. Of je mikt op een Toyota, waar de wijzerplaten met blauwe accenten, dubbele ronde klokken en telkens nog een centraal, rond informatiedisplay, duidelijk op geïnspireerd zijn. En ook de vormgeving van de boordplank heeft er wat van weg. Hyundai gelooft niet dat de klanten daarvan wakker liggen en ze hebben ongetwijfeld gelijk. Er zijn belangrijkere zaken. Dat het verzorgd oogt, de materiaalkeuze goed is en ergonomische valkuilen zijn ontweken bijvoorbeeld. En daar lijkt Hyundai telkens uitstekend bij de les te zijn geweest. De kunststoffen voelen haast allemaal zacht aan en hoewel je ziet dat de zwarte glanzende oppervlakten geen echte pianolak zijn, oogt het geheel er toch stijlvol door.

De ergonomie aan de andere kant, is niet helemaal perfect. De versnellingspook had gerust 5 centimeter meer naar voren mogen staan, voor een vlottere bediening. Waar Hyundai dan weer probleemloos punten binnenhaalt, is bij het plaatsaanbod. In een auto in deze categorie zit je doorgaans prinsheerlijk en de i40 is geen uitzondering. Je kan zonder het minste probleem drie volwassenen op de achterbank kwijt zonder dat die ledematen dubbel moeten plooien. De achterbank is verstelbaar voor wat meer zitcomfort of om de bagageruimte onder het afdekzeil te optimaliseren tot een inhoud van 553l. Er is zelfs een systeem om het laadruim in te delen. Op de topversies opent de kofferklep automatisch en kan je de achterbank halfautomatisch omtoveren tot een vlakke laadvloer. In dat geval past er 1.719l in de koffer. Een waarde die de i40 bij de koplopers onderbrengt.