Het interieur behoudt z'n reeds gekende troefkaarten. Dat houdt in dat het plaatsaanbod nog steeds meer dan oké is (zij het minder dan bij de Captiva die nog met een derde zitrij verkrijgbaar is) en dat het comfort zowel voor- als achteraan best te pruimen is.

Waar Opel aan gewerkt heeft is het elimineren van minpunten die al van meet af aan boven dreven. Het is leuk dat het instrumentarium herwerkt is en een andere verlichting heeft gekregen al doet de geel-oranje-achtige verlichting nog steeds niet zeer modern aan. De aangepaste materiaalkeuze is niettemin de voornaamste nieuwigheid. Het geheel oogt en voelt op de meeste plaatsen stukken beter dan voorheen en lijkt beter bestand te zijn tegen krassen. Alleen in de middentunnel (uiteraard net daar waar je meestal al je prullen deponeert) kon beter plastic er schijnbaar niet vanaf. Er is wel weer meer bergruimte. Behalve portiervakken, een identiek gebleven koffervolume, een echt bruikbaar (lees: ruim) handschoenkastje en een afsluitbare armsteun heb je nu ook op de middentunnel een pak meer ruimte. De conventionele handremhendel heeft immers plaats geruimd voor een elektrisch exemplaar. Gooi nog vernieuwde sierlijstjes in de mix en je hebt niet alleen een opsomming die compleet is, maar ook een eindresultaat dat er best mag wezen.