Het interieur is gespeend van ergonomische valstrikken. De boordplank is duidelijk afleesbaar en het pookje is hoog opgesteld, wat handig is en ruimte vrijmaakt in de middenconsole, onder meer voor enkele van de 18 beschikbare bekerhouders en opbergvakken. Dat alles kwalificeert als "oké", maar je kan niet stellen dat het design een blijvende indruk nalaat. Wat wel blijft hangen is het gevoel dat de materiaalkeuze en afwerking voor verbetering vatbaar is. De pasvorm van de verschillende interieurpanelen en knopjes kan (moet) beter en je wordt niet vrolijk van al het harde zwarte plastic.

Gelukkig zullen passagiers weinig reden tot klagen hebben. Het maakt niet uit of voor- of achteraan zit, er is ruimte in overvloed en het zitmeubilair is comfortabel. Eigenlijk is de breedte op de achterbank de beperkende factor. Anders waren drie stevige volwassenen geen enkel probleem geweest. Laadcapaciteit en gebruiksgemak zijn van het grootste belang voor de beoogde doelgroep. En de concurrentie is op dat vlak niet bepaald achterlijk. Vooral de Honda Jazz heeft een slimme moduleerbare achterbank die je in geen tijd tonnen laadruimte verschaft. Zo slim als de andere Japanner is deze Subaru niet, maar hij kost ook een beetje minder (bij motorversies met gelijk vermogen).

Officieel laadt de Trezia 427l liter zonder dat je de achterbank moet neerklappen. Maar je moet wel de kleine lettertjes lezen. Eigenlijk is de koffer maar 336l groot. Je kan de koffervloer evenwel in een lagere stand zetten om het volume op te pompen tot 393l (en meteen de hoop een vlakke laadvloer met neergeklapte achterbank te verliezen). Smijt je de kofferbodem eruit dan zwelt de capaciteit tot het geafficheerde volume, omdat ook de ruimte voor het reservewiel (dat er niet is) meetelt. Om de achterbank neer te klappen moet je aan een hendel aan weerszijden van de koffer trekken. Makkelijker dan dat wordt het pas wanneer auto's gedachten kunnen lezen.