De Mazda 3 weegt 1255 kg zonder bestuurder en de auto kan maximum tot 1830 kg worden volgeladen. De rijtest gebeurde met enkel de bestuurder aan boord. De eerste versnelling dient eigenlijk alleen om bovenstaand gewicht uit russtand in beweging te brengen. Het is een korte eerste versnelling die diets maakt snel naar tweede te schakelen. De tweede versnelling heeft al hetzelfde effect. Die jaagt je vlug in derde. Vanaf dat ogenblik is de "lanceertijd" een feit en begint het normale autorijden. We kozen een traject van 123 km autobaan, richting Noord-Frankrijk, en via Ieper en Poperinge naar Steenvoorde. Vandaar loopt een ideale, lege en bochtige weg naar Cassel, waar het recent geopende "Musée de Flandre" is gesitueerd. Jacques Brel zal wel een pint hebben gedronken toen hij "Le Plat Pays" zong. De Mazda 3 swingde zich over berg en dal, zonder dat het weggedrag ooit vlak overkwam.

Voor men het stadje binnenrijdt heeft men een kasseiweg met haarspelden waarop zeker een voorwielaangedreven auto zijn grip op de weg kan verliezen. Insturend onderstuur verwachtend, bleef dat helemaal uit. De Mazda 3 bleef neutraal. Pas als we echt overdreven neigde de neus - verwittigend - naar de buitenkant van de bocht te schuiven. De vering absorbeerde het hobbelige effect van die Noord-Franse kinderkopjes zeer adequaat. Regen had ze bovendien nog spiegelglad gemaakt. Het onderstel van de "3" kraakte ze ongenadig onder zich.

Vooral in derde versnelling (1,258 : 1) kan men alle kanten uit. Eens dat het overdrive-gebied vanaf de vierde wordt aangesneden (0,919 : 1) geeft men vermogens-overdracht door naar de drang naar zuinigheid. Ons testgemiddelde was 6,2 l/100 km, maar op de autobaan in zesde versnelling (0,622 : 1 !) nam de auto slechts 4,4 l/100 km voor zich. Rondweg gezegd rijdt men dan tegen 2000 t/m de wettelijke maximumsnelheid van 120 km/h. Inhalen geschiedt door dat maximum koppel van 270 Nm dat in die lage toerentallen ruim in voorraad is.