Je hebt het in de gaten - de X3 moet ons nog écht overtuigen. Dat gebeurt niet als we de startknop induwen. De 1995cc viercilinder laat zich horen bij een koudstart en we ontwaren zelfs wat trillingen. Eens op temperatuur weet de krachtbron zich echter een gepaste plaats op de achtergrond te verwerven. En zodra de X3 één kilometer heeft afgelegd, worden we milder gestemd. De achttrapsautomaat schakelt volstrekt foutloos en is bijzonder discreet. Moet wel - met 8 te nemen trappen. En hoewel het kleine stuurtje weinig gevoel geeft, kan de X3 dat afdoende compenseren door z'n deskundige bekrachtiging en kundig gekozen weerstand. Op deze manier kunnen we ons verzoenen met elektrische stuurbekrachtiging. En onze loftrompet is nog niet uitgeblazen - de ophanging werkt briljant. Vooral als je de belachelijk harde sportstand (die niets bijdraagt aan het weggedrag) laat voor wat het is. De filtering is opmerkelijk - kordaat, maar vergevingsgezind. Kleine oneffenheden en zelfs dwarsrichels, traditioneel een zwak punt van BMW, worden nagenoeg compleet weggegomd. Hou er wel rekening mee dat deze beoordeling sterk is gekleurd door de aanwezigheid van de automaat (€ 2.340), Dynamic Damping Control (€ 1.120), een sportstuur (€ 125) en Variable Sport Steering (€ 205).
Het weggedrag is neutraal en als je het echt te bont maakt, onderstuurd. Of je die laatste eigenschap zal kunnen ervaren is twijfelachtig. De X3 heeft z'n rol onder de knie en grip en weggedrag zijn van een uitzonderlijk hoog niveau. De xDrive vierwielaandrijving speelt daarin een niet onaanzienlijke rol. Die stuurt vermogen bij voorkeur naar de achterwielen en indien mogelijk, daar het buitenste achterwiel in een bocht. BMW creëert op die manier een soort passief stuureffect met duidelijk voelbare gevolgen. Het werkt samen met de stabiliteitsmodule die onder het remmen hetzelfde doet door de remkracht zeer duidelijk per wiel te regelen. Objectief gezien is het weggedrag indrukwekkend, maar puristen (voor zover die een SUV kiezen) zijn gewaarschuwd - het resultaat is er wel, maar het voelt bij momenten zeer artificieel aan. Alsof de elektronica de auto stuurt. Een accuraat sentiment. Om ons sentiment te illustreren; het is als een schoonheidswedstrijd winnen met een stel valse borsten. Ongetwijfeld leuk, maar zou het niet nog meer voldoening geven als je wint zonder opgeblazen balkon?
De motor levert in deze Belgische editie 163pk en 380Nm. Het is nog steeds voldoende voor een sprinttijd van 9,2 seconden en een top van 203km/u. Je moet de lat al hoog leggen om daarmee op je honger te blijven zitten. Wat echter nog het meest van al overtuigd, is het verbruik. De constructeur geeft gemiddeld 5,6l/100km op. Met onze meer flamboyante rijstijl tikten we af op 9l/100km en daar waren we in positieve zin door verrast.
