Tijdens deze eerste test bood Opel ons de keuze tussen een 1.4l Turbo benzinemotor en de tweeliter diesel. De eerste is meteen goed voor 120pk en 200Nm trekkracht. Interessant, maar omdat het segment in ons land gedomineerd wordt door diesels gingen we kilometers malen met de zelfontbrander. Met 160pk en 350Nm trekkracht de enige die de Astra Sports Tourer in minder dan 10 tellen naar 100km/u kan doen accelereren. De top bedraagt 212km/u en om meteen alle cijfertjes erdoor te jagen; het verbruiksgemiddelde (test) bedraagt 6,9l/100km (opgegeven: 5,1l - 134gr/ CO2/km).

Met deze motor is de Sports Tourer 1,6 ton zwaar, wat betekent dat de ingenieurs een flinke kluif hadden aan het waarmaken van de sportieve sensaties die het lijnenspel denkt te moeten oproepen. In vergelijking met z'n voorganger heeft de Astra break een breder spoor, grotere wielen, een achterophanging met een Watt-link voor meer stabiliteit en -op onze testauto- een adaptieve ophanging, gaspedaalrespons en stuurbekrachtiging. Gagdets die moeten verdoezelen dat de Astra behalve enige nervositeit rond de rechtuitstand stuurgevoel mist en dat het weggedrag ruimschoots adequaat is maar het onderspit delft tegen een deskundig afgestelde technisch superieure onafhankelijke ophanging. Het vermogen van het onderstel om de gevolgen van een onwaarschijnlijk pokdalig wegdek voor de inzittenden te beperken stellen we echter niet in vraag. Dat het weggedrag een voorspelbaar en veilig gradueel opbouwend onderstuur oplevert als je buiten de lijntjes gaat kleuren evenmin. Op een goede ondergrond zorgt Opels obsessie met dikke stabilisatorstangen (om de zware koets vlak door de bocht te gidsen) wel voor een gebrekkige filtering van kleine oneffenheden.