Natuurlijk herkauwt Opel het interieur van de Astra vijfdeurs. En als je een beetje uitkijkt met de frivole kleurencombinaties die de constructeur in de catalogus parkeert, hoeft dat geen slechte zaak te zijn. Zonder de referentie te willen zijn, levert Opel een degelijk geassembleerde, verzorgd en relatief duur ogende boordplank af. Bijzondere kenmerken zijn de onder een hellingshoek van 30° geplaatste middenconsole. De knopjes zijn nog steeds talrijk en hun groepering is niet noodzakelijk de meest logische , toch is alles voldoende helder om de gewenning tot een minimum te beperken. De zithouding kan je naar believen instellen en het zitmeubilair (we reden in de optionele ergonomische zetels) is stevig zonder alle soepelheid te verliezen. Rij je 's avonds of 's nachts dan wordt de cabine discreet verlicht door rode sfeerverlichting. Die zit onder meer in de deurpanelen en onderaan de versnellingspook. De duidelijk afleesbare boordplank met twee grote ronde tellers is dan weer schizofreen; rij je in comfort-modus, dan is die hoofdzakelijk wit verlicht, terwijl in de sportmodus diep rood overheerst.

Aan de achterzijde is het plaatsaanbod vergelijkbaar met dat van de vijfdeurs, met als bonus enkele extra centimeters voor romp en hoofd. Het duurt wat langer eer de daklijn afloopt.

Achter de afgeronde kofferklep schuilt 500l laadvolume. Een handig ingedeelde ruimte overigens, met rechte wanden en zonder oneffenheden. Een bagagegordijn laat zich eenvoudig omhoog klappen of wegschuiven om de toegang te vereenvoudigen en wie dat liever helemaal weg wil, kan het kwijt onder de laadvloer. Hendels aan weerszijden van de bagageruimte (optioneel) maken het mogelijk om de achterzetels op te klappen zonder inspanning. Het beschikbare laadvolume stijgt dan tot 1.550l.