De rijeigenschappen zijn dan weer steeds een point fort geweest van Mini. Iets wat de ingenieurs bij deze zwaardere, hogere Countryman wellicht kopzorgen heeft bezorgd. En het dient gezegd dat het gokartgevoel van de andere producten hier verwaterd is. Een keuze die niet eens onbewust is, want in een product dat gezinnen moet aanspreken in plaats van singles en koppels mag gerust wat wolliger zijn. Maar wees gerust; er blijft genoeg van het originele DNA over om de zinnen te prikkelen. De ophanging is wat toegeeflijker, maar boet nauwelijks aan efficiëntie in. En Mini bewijst dat een elektrische stuurbekrachtiging wel degelijk feedback kan geven. Het weggedrag blijft in nagenoeg alle omstandigheden bijzonder neutraal. Terg je de wetten van de fysica, dan geeft de voorkant het eerst toe. Voorspelbaar, maar de balans is voldoende delicaat om het geheel niet saai te maken.
De 1.6l diesel (afgeleid van de tweeliter van BMW) levert 112pk en 270Nm (90pk en 215Nm in de One D) al zou je zweren dat je over een grotere vermogensreserve beschikt. Een sprinttijd van 11 seconden is niet meer dan correct, maar door het enthousiasme waarmee de Countryman op het pedaal reageert, lijkt het echter altijd vlotter te gaan. De topsnelheid van 185km/u op de teller toveren leverde ons wel de nodige problemen op. Tot 160 gaat het vlot, maar daarboven steek je de vlot schakelende en duidelijk afgelijnde bak best in 5 in plaats van de hoogste versnelling om wat meer vermogen te oogsten. De Cooper D beschikt standaard over een start/stop-systeem dat helpt om het verbruik te drukken. We bleven duidelijk onder 7l, evenaarden met wat discipline 5,5l maar kwamen niet dichter in de buurt van de opgegeven 4,4l/100km (115gr/CO2/km). Bovendien is de herstartprocedure naar onze smaak nog steeds te traag. Een tankinhoud geeft de Mini Countryman Cooper D op papier een rijbereik van zo'n 1.000km en dat is puik. De schijfremmen rondom hebben weinig moeite met het leeggewicht dat toch dik 1,3 ton bedraagt, maar omdat natuurlijk een BMW-systeem blijft wordt de pedaalslag na elke flinke bijtbeurt wat langer.
Deze Countryman sleepte zich aan de voorwielen door het verkeer. Iets wat we op geen enkel moment als een nadeel hebben ervaren. Wie wil, kan echter ook voor vierwielaandrijving kiezen. Dan zorgt een lamellenkoppeling ervoor dat je in de meeste omstandigheden 42% van het vermogen naar de achteras versluisd. Tenzij je snelheid te hoog wordt (dan favoriseert het systeem de voorwielen) of de sensoren van het ABS slip registeren (dan stuurt de eenheid koppel naar de as met de minste slip). Het is een systeem dat bijvoorbeeld in winterse omstandigheden z'n nut kan bewijzen. Je blijft er echter best mee op het asfalt.
