De D3 dieselmotor is een teruggeschroefde versie van de D5. Het is dus een vijfcilinder met een -in verhouding tot het cilinderaantal- beperkt slagvolume van 2 liter. Met die architectuur heeft Volvo alvast weinig moeite om een gezond koppel van 400Nm en een vermogen van 163pk op te wekken. In ons geval is die motor gekoppeld aan de handgeschakelde zesbak die het gros van de Belgische klanten aanstippen. Een bak die overigens weinig tongen losmaakt. Het schakelgedrag is gewoon correct. Een automaat met even veel versnellingen is een optie.

De V60 D3 haalt 100km/u in 9,4 tellen een is tot een top van 220km/u in staat. Een beetje onder onze verwachting en daar zit het leeggewicht van 1.650kg wellicht voor iets tussen. Bovendien moet je de motor boven 1.300t/min kittelen om de V60 fluks van de meet te trekken. De remmen zijn evenmin onvermoeibaar. Dat hebben we gemerkt bij de herhaalde passages voor de video-opnames (toegankelijk rechts van de foto), maar je in ons land nu eenmaal geen bergketens hebt kunnen we ons nauwelijks voorstellen dat je daarmee wordt geconfronteerd. Volvo geeft een verbruiksgemiddelde op van 5,5l en 144gr CO2. Zoals steeds mag u ervan uitgaan dat die inschatting wat te optimistisch is.

In Europa levert Volvo de S en V60 altijd met het ‘dynamic chassis'. De Zweden gaan in hun dynamisme lang niet zo ver als de Duitsers en dat vinden we een goede zaak. Bij de V60 kan je niet meer van heupwiegend comfort spreken, maar oneffenheden worden nog steeds met veel goede wil geabsorbeerd zonder dat je daar binnenin veel van merkt. En nee, dat betekent niet dat de S60 in de bochten met een deurhendel over de grond schraapt - de rolneiging wordt netjes onderdrukt. Het weggedrag is neutraal, onder meer omdat de V60 in pittige bochtjes het binnenste voorwiel afremt om de neus in het gareel te houden. En omdat de elektromechanische stuurbekrachtiging wel een aangename weerstand biedt zonder evenwel echt feedback te geven, merk je daar niets van.