De 1.6l dieselmotor levert 90pk bij 4.000t/min en 235Nm trekkracht vanaf een lage 1.750t/min tot 2.500 krukasrotaties binnen dezelfde tijdspanne. De motor wordt gepaard aan een handbediende zesbak. Een schakelindicator voor je neus port je aan tot zuinig rijden en je krijgt hulp van een start/stop-systeem dat bij stilstand alvast voor een nulverbruik zorgt. Hyundai heeft duidelijk inspanningen verricht om de wrijving in de aandrijflijn te reduceren. Duidelijk merkbaar want gas lossen levert nauwelijks vertraging op. Wat je uitspaart aan de pomp, geef je dus uit aan remmen.

De aanpassingen blijven er niet bij. De ophanging is herzien om de bodemvrijheid te beperken, de stuurinrichting is geheel elektrisch en natuurlijk zijn er banden met een lage rolweerstand. Het resultaat uit zich in veel te weinig gevoel in het stuur en veel te veel in de ophanging. Van de banden zijn we evenmin onder de indruk - ze zorgen ervoor dat je zeer snel met het onvoorwaardelijk onderstuurde karakter van de i30 te maken krijgt. De prestaties - een acceleratietijd van liefst 14,9 seconden en topsnelheid van 172km/u dwingen je overigens ook tot een onstpannen rijstijl.

Dan is de i30 Bluedrive toch op z'n minst zuinig? Wel, Hyundai belooft alvast een gemiddelde van 4,3l/100km en een CO2-uitstoot van 110gr/km. Er zijn concurrenten die tot 99gr/km halen. In de praktijk blijkt die inschatting vaak te optimistisch en deze Koreaan is geen uitzondering. Met veel inspanning zijn we aan 5,4l/100km geraakt, terwijl we probleemloos 7,5l/100km aftikten. De rijstijl maakt dus meer verschil dan de technologie die je wel een deel van het plezier van het autorijden ontneemt. Je kan het Hyundai overigens niet aanwrijven - elke eco-auto die we tot nog toe konden rijden, is in hetzelfde bedje ziek.