De 5.998cc dikke W12 (eigenlijk twee tegen elkaar gekleefde V6-motoren) kreeg een upgrade die hem tot 630pk en 800Nm sterk maakt. Twee indrukwekkende cijfers die door een zestrapsautomaat van fabrikant ZF worden geloodst en vervolgens over de vier wielen worden verdeeld. Bij een normale Contintal wordt de trekkracht gelijk over beide wieltreinen verdeeld, maar de Supersports stuurt 60% naar de achterwielen voor een dynamischer weggedrag. Het extra vermogen, een vermageringskuur van 110kg, specifieke ophangingsafstelling en herziene stuurbekrachtiging geven elkaar de hand. Je kan in amper 3,9 seconden naar 100km/u sprinten en de topsnelheid bedraagt zo maar eventjes 329km/u. In rechte lijn gaat de Supersports snoeihard. Hoewel dat met het nodige geluid gepaard gaat, komt hij nooit vulgair over. De carbon-keramische remmen doen hun job uitzonderlijk goed. En dieet of niet - deze Bentley is geen lichte jongen. Hij zet nog steeds 2,4 ton op de weegschaal.

De besturing is het negatief van wat veel autoconstructeurs je voor sportief proberen verslijten. Het stuur is wel direct, maar niet nerveus rond de rechtuitstand. En hoewel je vingertoppen met informatie over de voorwielen gebombardeerd worden, wordt de besturing nooit zwaar. Niet dat deze auto als een vlieg van richting veranderd. Isaac Newton laat zich niet zo makkelijk in de luren leggen. In de bochten moet je echte (lichtgewicht) sportwagens altijd voor laten. Kan niet anders. Als je de Continental de sporen geeft duikt onderstuur op. Jakkes.