De MINI One D is een belangrijk strijdwapen voor het merk in de wedloop om het drukken van de CO2-uitstoot. De krachtbron levert een mooie 90 pk en laat 104 g/km CO2 opmeten aan de uitlaat. Volgens de constructeur moet hij aan de pomp genoegen nemen met gemiddeld 3,9 l/100 km. Opvallend is dat de 110 pk sterke Cooper D niet meer vervuilt. Wij kwamen na een week op gemiddeld 7,7 l/100 km en dat is niet zo flatterend. Er zat heel wat stads- en fileverkeer bij en de winterbanden die ons mobiel hielden in de voor ons landje ongewone weersomstandigheden zullen het verbruik ook wel wat opgedreven hebben. Feit is dat de MINI duidelijk meer pk's lust, waarmee we niet willen zeggen dat de 90 pk tekort zouden schieten, maar de wegkwaliteiten van de auto smeken gewoon naar meer om zich voluit te laten gelden. De 90 pk krachtbron van de One D klimt nochtans mooi lineair in de toeren, toont zich soepel en vlot. De auto blijft comfortabel stil en houdt altijd kracht paraat. Niks te klagen dus, ware het niet dat we eerder al eens mochten proeven van meer. Aan de positieve zijde van de balans verschijnen bovendien een vlot schakelende 6-bak en een stuurinrichting met aangenaam direct gevoel en lineaire bekrachtiging. Tijdens onze ritten in stedelijk gebied viel het beperkt zicht vooruit op als gevolg van de verticaal opstaande en lage voorruit. Dit bleek herhaald hinderlijk aan verkeerslichten, waar we ons in gekke bochten moesten ringen om de situatie te kunnen overzien.