Amper twee jaar na de oprichting van Auto Union, toen de grootste Duitse autoconstructeur en ontstaan uit een fusie tussen Audi, DKW, Horch en Wanderer, werd in 1934 besloten het succes van de groep te bezegelen met de bouw van de fenomenale ‘zilverpijlen’. Op het onderstel van de kleine Wanderer W24 plaatsten de ingenieurs een 2,0l zescilindermotor met kopkleppen uit de Audi Front. Deze zeer moderne motor, ontwikkeld door Ferdinand Porsche, beschikte over een aluminium motorblok met een gietijzeren cilinderkop. Voor de gelegenheid werd de centrale uitgerust met 3 enkelvoudige carburatoren en ontwikkelde hij 70pk. De auto werd voorzien van een erg aerodynamisch en superlicht aluminium roadsterkoetswerk met twee plaatsen. Hij woog amper 900 kg en dankzij zijn geprofileerde koetswerk flirtte hij met de 160km/u.
Luik-Rome-Luik
In 1938 werd besloten deel te nemen aan de meest veeleisende rally van Europa: de Marathon van de Weg, de rally Luik-Rome-Luik. Dat was 4.700 kilometer via talrijke omwegen door de Alpen en de Dolomieten, een rit van 100 uur, vrijwel zonder te stoppen. Voor de rally bouwde de sportafdeling in enkele weken tijd 3 exemplaren van een origineel prototype.
De Wanderers werden wel slechts tweemaal gebruikt; in 1938 en in 1939 voor Luik-Rome-Luik. In ’39 finishten 2 wagens van Auto Union ex aequo op de 4e plaats en eindigde de derde op de 12e plaats. Daardoor won de ploeg de Beker van de Constructeurs voor de beste teamprestatie. Een opmerkelijk resultaat, als je weet dat nauwelijks iets meer dan een derde van alle deelnemers de eindstreep haalde.
Heropbouw
Op het einde van de oorlog verdwenen de auto’s, net zoals zoveel andere technische juweeltjes die de pech hadden zich aan de oostelijke kant van het ijzeren gordijn te bevinden. Tot een liefhebber op een rommelmarkt het onderstel en de assen van een Wanderer W24 aantrof. Zo ontstond bij D’Ieteren het plan de legendarische auto herop te bouwen. Behalve voor het koetswerk dat op basis van een hele reeks foto’s gemaakt werd - destijds bestond geen enkel plan van de auto’s - werd voor de auto bijna uitsluitend gebruik gemaakt van originele onderdelen. Enkele uitzonderingen zijn de tandwielen van de versnellingsbak, het inlaatspruitstuk - dat onvindbaar was - en een paar elektrische ventilatoren om bestand te zijn tegen de files van vandaag. Het idee werd voorgelegd aan Audi in Ingolstadt en wekte zoveel enthousiasme op bij de verantwoordelijken van Audi Tradition dat zij, naast de auto van D'Ieteren, ook van beide andere auto’s een replica besloten te bouwen.
Na tweeënhalf jaar onderzoek in alle richtingen en verbeten waren de zilverpijlen in 2004 klaar, getest en nauwgezet afgestemd. Zo kon men de ploeg van drie weer samenstellen om - 66 jaar later - opnieuw deel te nemen aan de rally Luik-Rome-Luik, die sinds 1991 een regelmatigheidsrally voor oldtimers geworden was. In het criterium eindigde de auto van D’Ieteren tien jaar geleden op de 9e plaats in de algemene rangschikking en op de 2e plaats bij de vooroorlogse wagens. Eén van de twee andere Wanderers moest helaas op 50 kilometer van Rome opgeven.
