De jaren ’80 waren de gloriejaren van de hot hatches. Er waren nauwelijks verkeersdrempels of flitspalen. Je mocht nog volop ‘fout’ doen. Vanaf de jaren ’90 werden de hot hatches alsmaar zwaarder en luxueuzer. Maar een hot hatch van de jaren ’80 was compact, licht, vining, had een uitdagend uiterlijk en een diepe brom en vooral een grote voorwaartse drang. Een beetje zot, maar zo heerlijk rijden, Ook Opel wou zeker niet achterblijven.

Opel had nog een trouw clienteel

Opel stond in de jaren ’80 nog bovenaan de verkoopslijsten. Vooral met de onverslijtbare Kadett. In die periode voelde Opel goed aan wat de klant wou: Corsa, Kadett, Ascona, Rekord, Manta en zelfs een Senator. Ze verkochten zeer goed. De hele familie, zoon of dochter, papa, mama, grootvader, elk vond z’n gading bij de Opeldealer. En het clienteel bleef trouw.

De laatste Kadett, voor het Astra werd, verscheen in 1984 en werd opvallend glad gestreken. Dat was in die periode een stevig verkoopsargument. Een goede stroomlijn betekende een lager verbruik en minder windgeruis. De laatste Kadett was niet alleen glad, maar had ook veel plastic. In de jaren ’80 deden de kunststoffen hun intrede. Niet iedereen werd daar gelukkig van.

Niet GTI, maar GSI, met de S van Sport

“Met zo’n mager gewicht, was dat een heuse bom op de weg”

Voor de obligate sportieve variant had Opel goed naar de Golf GTI gekeken, Terwijl de vorige Kadett GT/E het nog sober wou doen, werd bij de laatste Kadett het geweer van schouder veranderd. Opel besefte dat de looks erg belangrijk waren voor een hot hatch. De sportieveling werd GSI gedoopt, met een rode I, en was leverbaar als driedeurs met een opzichtige spoiler, bumpers in de kleur van de carrosserie, toen nog uitzonderlijk, en matzwart tussen de achterlichten. Vergeleken met de gewone Kadett kreeg de GSI een ander radiatorrooster en digitale tellers. De toerenteller was een curve, sinds Corona kent iedereen dat, hoe hoger die gaat, hoe meer lawaai,

Nog belangrijker was de motor. De GSI werd gepresenteerd met een 1800cc met 8 kleppen en 115 pk, hij schoot in 9 seconden naar 100km/u en ging door tot 200km/u. Vanaf 1987 werd de motor opgeboord tot 2000cc, met evenveel pk’s, maar meer koppel. En in 1988 was er de 16-klepper met 150 pk. Die hing erg goed aan het gaspedaal en ging gretig in de toeren. Met zo’n mager gewicht, was dat een heuse bom op de weg.

Sportief maar betaalbaar

De succesformule van de populaire GTI’s of GSI’s was de combinatie van een straffe motor met een mechanische injectie, een strakker onderstel en wat opvallend gekleurde accenten of spoilers. En niet alleen uitgesproken sportief maar ook betaalbaar en bruikbaar. Je had een achterbank en een koffer. Meestal rolde de Kadett GSI in ‘t wit of rood uit de showroom. Je wou opvallen op de parking van een eighties discotheek. En net zoals z’n grote concurrent had de Kadett GSI ook een open variant, met rolbeugel.

Een Kadett GSI stamt nog uit de tijd dat premium of SUV nog niet zoveel belang had. Opel was toen nog geliefd. De trouwe Opelklanten zagen de minpunten makkelijk door de vingers. Over de roest of het gekraak in het plastic interieur werd nauwelijks gezeurd. Algemeen gesproken, vond men de Kadett best een goede auto. De Koreanen zouden deze generatie Kadett letterlijk copiëren als Daewoo Nexia.

Een duel met Koning Golf

In de jaren ’80 vocht de Kadett GSI een stevig robbertje met de Golf GTI. Deze laatse was duidelijk de marktleider en kreeg allicht de meeste aandacht. Maar de Astra GSI beet fel van zich af, en verdiende ook zijn deel van de koek. ‘t Is zoals Max of Lewis, je kan niet voor alle twee supporteren, je wordt verondersteld kamp te kiezen.

Het verhaal van de luide Kadett GSI duurde tot 1991, toen kwam de Astra. Deze opvolger was duidelijk rationeler, braver en wat saaier.