The quality will remain long after the price is forgotten, Een Brits understatement, maar het zegt alles over Rolls Royce en z’n uitstraling als meest prestigieuze merk op deze wereldbol. Met het iconische beeldje, the Spirit of Ecstacy, op de gechromeerde vierkante radiatorgrille die zorgt voor de statigheid die hoort bij een rasechte Rolls. Dit merk doet iedereen die de automobiel wat genegen is, opveren.

De Silver Shadow is allicht het bekendste model van Rolls Royce. Deze aristocraat had alle typische Rolls-kenmerken: classicisme, behoudenheid, degelijkheid. Maar vooral bleek de Silver Shadow een cruciaal model voor het merk. Niet alleen werd hij de meest geproduceerde Rolls ooit, ook hield hij het prestigieuze merk overeind in de woelige tweede helft van de 20-ste eeuw. Als gevolg van het zware debacle met z’n vliegtuigmotoren, werd in 1971 het pijnlijke faillissement van Rolls Royce uitgesproken. Het was dankzij deze evergreen dat Rolls die storm heeft kunnen doorstaan. Na het faillissement kwam Rolls Royce in handen van het Vickers Concern. En nog later via VW bij BMW.

De voorbank wordt even belangrijk als de achterbank

Maar even terug naar de jaren ’60. Rolls Royce was helemaal pace & grace, en hield zich vooral niet bezig met revoluties of modegrillen. Behoudend, traditioneel en een stevig ontwikkeld superioriteitsgevoel. Nochtans hing er bij de presentatie van deze Silver Shadow in 1965 toch een vleugje revolutie in de Britse lucht. Dit werd de eerste Rolls die ontworpen werd om zelf mee te rijden. Geen ouderwets ladderchassis met afzonderlijke carrosseriepanelen meer. De Silver Shadow kreeg een zelfdragende structuur. Bijgevolg werd de nieuweling lichter, stijver en ruimer. Nog steeds een forse 2,2 ton en met z’n 5.18m duidelijk langer dan de klassieke (Europese) luxe-auto’s, maar toch de minst lange Rolls sinds 1906. Uiteraard automatisch geschakeld (3 versnellingen) en terwijl schijfremmen voor de grotere limousines al heel normaal waren, heeft Rolls Royce deze pas bij de Silver Shadow geïntroduceerd. Zeer behoudend, jawel.

Als gevolg van deze vernieuwingen bleek de Silver Shadow veel beter te rijden dan z’n voorgangers. Dankzij z’n onafhankelijke achterwielophanging en een zelfregulerend hydraulisch veersysteem (dank u Citroën) werden de bochten veel vlotter genomen. Dat was shocking modern. Zo modern dat de heren van Rolls Royce weer 20 jaren op hun lauweren konden rusten en neerkijken op het plebs.

Meegenomen

Goed rijden, was uiteraard meegenomen. Maar nog belangrijker was het gevoel van luxe en verhevenheid boven het ordinaire. Naar aloude traditie werd zeer veel aandacht besteed aan z’n binnenkant. Met veel geduld en vakmanschap en kwistig met walnotenhout, hoogpolig tapijt en connollyleer. Een sacrale stilte binnenin en een vorstelijke uitrusting met bekrachtiging op alles wat kan bekrachtigd worden. Maar geen zotte dingen of overdreven drukke cockpit. Neen, veeleer distinguished. Enkele jaren na z’n presentatie kwam er nog een verbeterd airco-systeem. Niks speciaals, ware het niet dat er jaren aan gewerkt was en Rolls Royce met gepaste (onderkoelde) trots wist te melden dat deze nieuwe airco een capaciteit had van 60 klassieke keukenkoelkasten.

Niet uitpakken met cijfers please

“Allemaal wouden ze met hun Rolls een statement maken en meermaals werden er dolle fratsen mee uitgehaald”

Achter de grote gechromeerde radiatorgrille van de Silver Shadow stak een beest van een motor. Een V8 van 6200cc, waarvan Rolls Royce flegmatiek stelde dat het vermogen ‘sufficient’ (toereikend) zou zijn. Vermoedelijk 190pk. Maar Rolls Royce heeft lang volgehouden om te zwijgen over het motorvermogen van z’n automobielen. Noblesse oblige, men pocht niet met cijfertjes. Evenmin werd je verondersteld om vragen te stellen over het verbruik. Dat ging makkelijk boven de 25 liter/100km. Maar ook daar werd niet over gepraat. Gewoon genieten en relaxen in het stijlvolle muisstille interieur en de dikke leren fauteuils. Net door z’n aura van verhevenheid was een Rolls ook in trek bij de excentrieke nouveau riches. De artiesten of supersterren die wouden etaleren hoe succesvol ze waren. Johny Cash (in een zwarte), John Lennon (een psychedelisch geschilderde) of Andy Warhol, Elton John, Freddy Mercury of topsporters als Muhamed Ali. Allemaal wouden ze met hun Rolls een statement maken en meermaals werden er dolle fratsen mee uitgehaald waar de grote bonzen van Rolls not amused mee waren.

In 1977 kwam er een update. Dat werd de Silver Shadow II. De meest visuele verandering waren de bumpers. Geen welgevormde, klassieke chrome bumpers meer. Bij de tweede reeks was er minder chroom, meer rubber en strakker design. Ook wat aanpassingen in het instrumentarium en een nieuwe tandheugelbesturing.

Elke Rolls Royce is anders

De gefortuneerde klant kon bij het Special Features Department uiteraard bestellen wat hij maar wenste op het gebied van kleur, uitvoering en extra’s. Je kon ook opteren voor een verlengde versie met een glazen raam tussen voor en achter. De klanten deden nooit moeilijk over wat extra centen. Een Rolls was geen bandwerk. Ze werden handgebouwd in een zeer klassieke, wat verouderde werkplaats in Crewe. Dus aanpassingen aan de wensen van de klant waren niet zo moeilijk. Er waren diverse afgeleiden: coupés zoals de Corniche of Camargue. Of een convertible met een dikke linnen kap. Rolls Royce had een degelijk, gesofisticeerd systeem uitgedokterd wat betekende dat een speciaal opgeleide mecanicien een ganse week bezig was om dit plooisysteem op te bouwen.

Money doesn’t matter.

In die periode was Bentley eigendom van Rolls Royce met als gevolg dat de modellen van Bentley paralel liepen. De Bentley T1 en de latere T2 waren tweelingbroertjes van de Silver Shadow, maar dan zonder beeldje op de grille. Best dat ze vandaag elk hun eigen weg gaan.

Geen waardedaling

“Indien hij goed verzorgd werd, kende deze aristocraat geen waardedaling.”

De Silver Shadow was de meest succesvolle Rolls. Alle varianten meegerekend kwam hij boven de 40.000 stuks. In 1965 kostte de Silver Shadow (omgerekend) net geen 10.000€. Indien hij goed verzorgd werd, kende deze aristocraat geen waardedaling. Vandaag zijn ze een veelvoud van de aanvankelijke aankoopprijs waard. Zonder twijfel bestaan er nog behoorlijk wat Silver Shadows, maar ze komen niet veel buiten. Ze vertoeven bij voorkeur in een goed verluchte garage en mengen zich liever niet tussen het plebs. The quality will remain, long after the price is forgotten, Vintage Rolls Royce en helemaal waarheid.