We horen het u al roepen: al wat niet 911 is, kan nooit een echte Porsche zijn. Tja, een vermoeiende discussie. Is deze Porsche 924 eerder een VW, een Audi of toch een echte Porsche?

Nauwe banden

Er is altijd al een nauwe verwevenheid tussen de VW-groep en Porsche geweest. Dat zorgde voor een vlotte uitwisseling van kennis en technologie. En soms ook van modellen. Niet in het minst bij het ontwerpen van deze 924. Aanvankelijk was het de bedoeling om deze sportwagen als een Audi op de markt te brengen. Hij kreeg alvast een Audi-motor. Een viercilinder 2 liter, met K-Jetronic injectie en 125pk. Moest het een Audi geworden zijn, had hij voorwielaandrijving gekregen. Maar uiteindelijk werd het een Porsche en werd gekozen voor een transaxle-constructie (transmissie op de achteras) en een gelijkmatige gewichtsverdeling. Maar best.

Crisis

Het was de heftige oliecrisis van begin jaren ’70 die maakte dat VW in 1974 eieren voor z’n geld koos en Porsche mocht met dit ontwerp verder aan de slag. Iedereen tevreden want Porsche dacht dat de 911 over z’n hoogtepunt aan het geraken was (tja). Dus werd er werk gemaakt van de opvolging: enerzijds een krachtige high end-variant: de dikke 928, en aan de andere kant een goedkopere, rankere variant. Dat werd deze 924. Ook bedoeld als opvolger van de kleinere 914. Deze laatste was nog een echte tweezitter met een middenmotor. De 924 daarentegen werd een 2+2 met de motor vooraan. Maar zowel de 914, alsook de 924 verwierven nooit het volwaardige Porsche-status.

Een bescheiden motor, maar een instant-succes

“z’n manifest gebrek aan power bleek algauw een punt van kritiek”

Een echte Porsche of niet, de 924 werd een instant-succes en bezorgde Porsche de omzet-boost die het in die tijd nodig had. Hij trok klanten aan die anders nooit voor een Porsche zouden kiezen. De beruchte 911 was voor velen te spartaans en te heftig. Het succes van de 924 had allicht ook te maken met z’n zeer geslaagde styling. De Nederlandse ontwerper Harm Lagaaij creëerde een tijdloos en vloeiend design. Hij werd afgeleverd in opvallende kleuren; helrood, wit, zwart of metaalgroen. Een prima stroomlijn waarbij bumpers mooi geïntegreerd werden in de carrosserie. Dankzij de gunstige aerodynamica, en ondanks de bescheiden motor, raakte de 924 net aan de kaap van 200 km/u en met z’n 1130kg was het zeker geen zwaargewicht, dat liet een vlotte en sportieve rijstijl toe.

Ook z’n praktische koffer werd geapprecieerd. In tegenstelling tot de 911 of 914, had de 924 z’n motor vooraan en beschikte dus over een echte koffer, met een glazen kofferdeksel. Niet groot maar wel OK voor je golftas.

Gebouwd bij Audi

Aangezien VW mee aan de wieg stond, werd er bij de ontwikkeling van de 924 sterk op de centen gelet. Waar mogelijk werd gebruik gemaakt van bestaande onderdelen: een Audi-motor en z’n deurgrepen vond je even goed op een Golf of een Passat. Hij werd gebouwd in de Audi-fabriek te Neckarsulm. Geen wonder dat hij uitblonk in degelijkheid. En volgens de Audi-normen werd veelvuldig gebruik gemaakt van gegalvaniseerd staal, dus nauwelijks roest te bespeuren.

De bescheiden Audi-motor en z’n manifest gebrek aan power bleek algauw een puntje van kritiek. Met deze 924 een echte Porsche 911 volgen, was even utopisch als een Belgische begroting in evenwicht krijgen. Om die reden lanceerde Porsche in 1978 de 924 turbo-versie. Maar dat werd geen verkoopstopper. Wie echt power wilde, stapte in een 911, simpel.

Een overdosis anabole steroïden

Porsche wou het geslaagde ontwerp niet te snel dumpen. Vandaar in 1982 de doorontwikkeling tot 944. Eigenlijk een 924 met een overdosis anabole steroïden. Z’n looks waren veel sportiever met die bolle spatborden en extra spoilers. Z’n krachtbron werd de gehalveerde V8 uit de 928. Dus nu een viercilinder met 2500cc en 163pk. Dat was een serieuze sportieve sprong vooruit. De 944 ging vlot boven de 200km/u. En het hield niet op, enkele jaren later kreeg hij een turbo, goed voor 217pk. Nog later kwam de superversie 944S, een zestienklepper die werd opgekieteld tot 247pk. Nog later kwam de 944S2 met een 3 liter motor. Vanaf 1989 ook als cabrio te verkrijgen. Die ruime hoeveelheid pk’s kwamen zeer gecontroleerd op het wegdek, vooral dankzij de aangepaste, straffere wielophanging. Een Porsche die zo zwaar onder handen genomen werd, had een abonnement op de linkerrijstrook.

Bijschaven

Net zoals z’n 911, bleef Porsche al die jaren onvermoeibaar schaven aan de 924 en 944. Niet alleen werden ze beter en sneller, het werd een kluwen van types en benamingen. Maar de beide modellen bleven al die tijd goed verkopen. Aan het einde van z’n carrière in 1988, klokte de klassieke 924 af op 175.000 stuks. De stoerdere 944 geraakte aan 113.000 stuks op een carrière van negen productiejaren.

Vele liefhebbers dachten met weemoed terug aan de 924/944, want hun opvolger, de 968, werd veel minder gesmaakt en bleef slechts vier jaar in productie.