Opel had het erg druk in de jaren ’70. Er kwam een vloedgolf van nieuwe Kadettjes, Ascona’s, Manta’s of Rekords. De meest opmerkelijke lancering gebeurde evenwel in 1977. Twee duurdere modellen met ronkende namen: de statige vierdeurs Senator, om chique volk te vervoeren, maar nog verrassender was de dynamische Monza.

Sportief-comfortabel

De Opel Monza was een kloeke vierzits coupé (4,7 meter lang), en kon beschouwd worden als de opvolger van de Commodore coupé. Maar terwijl de Opel Commodore een licht aangepaste coupéversie van de Rekord was, ging deze Monza enkele stappen verder. 

Oké, je herkent er wat Rekord-dna in, maar Opel’s huisdesigner, Henry Haga, was er toch in geslaagd om van deze Monza een heel eigen model te maken met een verschillende karakteristiek. Hij deelde de meeste technische componenten met z’n vierdeursbroer, de Senator, maar was 12cm korter en etaleerde een dynamischer rijgedrag.

Hatchback

De Monza had een opvallend schuin aflopende achterzijde met geïntegreerde spoilerrand en een grote achterklep die toegang gaf tot de bagageruimte. De rugleuning van de achterbank kon neergeklapt worden zodat de dynamische manager z’n sportgerief makkelijk kon meenemen. De gefumeerde achterlichten gaven de Monza iets gedistingeerd en binnenin viel het overvloedig gebruik van zacht velours op. Opel vond een goede balans om deze coupé sportief-comfortabel te laten rijden.

Kleinere motoren

“Wie bij de eerste Monza aan het stuur ging zitten, waande zich iets te veel in een geüpgrade Rekord”

De Monza wou z’n sportieve ambities in de verf zetten met een potige 3-liter zescilinder in lijn met benzine-inspuiting en 180 pk onder de motorkap. De Monza was meteen de snelste Opel ooit: een top van 215 km/u en in 8.5 sec naar 100 km/u. Dat dwong in die tijd respect af. Later kwam de 2,8-liter met carburatoren (140 pk), en nog later een 2,5-liter en zelfs een viercilinder 2-liter. De meeste Monza’s verlieten de fabriek evenwel met die dikke 3-liter.

Facelift

In 1982 kreeg de Monza, net zoals z’n broers Rekord en Senator, een lichte restyling. Het meest opvallend waren de gladdere neus en een nieuw dashboard. Wie bij de eerste Monza aan het stuur ging zitten, waande zich iets te veel in een geüpgrade Rekord. Daarom kwam er bij z’n facelift een forser en zelfs gekleurd dashboard met vele metertje, klokken en lampjes die geruststellend lieten weten dat alles in orde was.

Een ster hoeft niet altijd uit Stuttgart te komen

In 1983 kwam de topper: de Monza GSE. Uiteraard met de krachtige 3-liter met 180pk en vooral een hoger machogehalte. Recaro sportstoelen, geen chroom meer, agressiever met een verlaagde ophanging en een digitaal dashboard.

Met net geen 44.000 exemplaren bleef deze Monza een nichemodel. Hij had nagenoeg geen concurrenten. De Monza lonkte naar een BMW 6 of Mercedes SEC, maar stond toch een trapje lager. In 1986 werd de productie stopgezet. Een opvolger is er niet gekomen. Blijkbaar straalde het merk Opel toch te weinig prestige uit. Op deze Monza vond je overigens nergens de naam OPEL, alleen het Opel-logo. Veelzeggend!

De naam opnieuw opgerakeld

Opel heeft de voorbije jaren op diverse autosalons de wereld geprikkeld met een Opel Monza Concept. Best een knap prototype, maar de kans is toch zeer klein dat deze coupé ooit op de weg te zien zal zijn.