Er was een tijd dat Alfa Romeo de ene na de andere mooie coupé of spider mocht presenteren. Dat was nog de tijd dat bij Alfa een hart klopte voor sportiviteit en schoonheid. De passie voor de auto primeerde boven economische motieven. Vandaag is dat wel even anders. De grote bazen zijn vooral bezig met winstmaximalisatie en aandelenopties, zodat er wat teveel geaarzeld en gerekend wordt, met het gevolg dat Alfa Romeo nog nauwelijks een gamma heeft.
In 1974 was het dus een heel normaal gegeven dat Alfa Romeo de Alfetta GT lanceerde. Een elegante en sportieve coupé, bedoeld als opvolger van de Giulia Sprint en onmiddellijk herkenbaar als een echte Alfa Romeo. Het werd een fastback coupé op basis van de Alfetta die vanaf 1972 in productie was. De 4 deurs Alfetta had een uitgesproken hoekig design, de coupé GT daarentegen had een uitgesproken rank en vloeiend design. Dat paste hem als gegoten. De dag dat Giugiaro deze GT mocht tekenen, stond er ongetwijfeld een stralend ochtendzonnetje aan de Italiaanse hemel en ging hij allicht vrolijk fluitend naar z’n tekenstudio.
Bij z’n debuut kwam de Alfetta GT met een 1800cc met 115pk, wat later volgde een 2000cc. Dat was al niet mis, maar het mocht nog wat meer zijn, zie verder.
De juiste prioriteit
Binnenin viel vooral de toerenteller op. Deze stond als enige pal voor de chauffeur. De overige klokken en instrumenten hadden hun plaats centraal in het interieur, en waren blijkbaar minder belangrijk. Een mooi klassiek houten stuurwiel mocht evenmin ontbreken.
Zoals bij de meeste grote Alfa’s uit die tijd beschikte deze Alfetta GT over de transaxle opstelling. Dat betekende achterwielaandrijving met de motor vooraan en de versnellingsbak op de achteras. Deze opstelling zorgde voor een goede gewichtsverdeling, een heerlijk weggedrag, maar wel lange schakelwegen.
In 1980 was het tijd voor een lichte restyling. Aan de mooie lijn moest vooral niet geraakt worden. Volgens de heersende tijdsgeest kreeg de Alfetta GT kunststof bumpers, licht gewijzigde achterlichten en een klassiek dashboard.
Eindelijk een potente motor
De grootste nieuwigheid bevond zich evenwel onder de motorkap. De GTV6 verscheen, met de V van Veloce (snelheid). Eindelijk een sterke motor in deze Alfetta coupé. Dat werd de 2500cc V6 met een Bosch injectie en 160 pk, en vooral een hemels geluid. Eén van de mooiste soundtracks in de film van de autogeschiedenis. Deze grotere motor was aanvankelijk niet bedoeld voor de Alfetta GT. Het motorcompartiment bleek te krap en er moest een bult in de motorkap voorzien worden.
Het is algemeen geweten dat James Bond een zwak heeft voor mooie, sportieve wagens. Als het in de film ‘Octopussy’ uit 1983 even snel moest gaan, maakte de superspion dankbaar gebruik van een mooie rode GTV.
Wat baat het echter om mooi en sportief te zijn als de betrouwbaarheid te wensen overlaat, en die beauty ook roestgevoelig blijkt te zijn. Tja, dan scoor je geen hoge verkoopcijfers en verdwijnt al dat moois uit het straatbeeld. De laatste Alfetta GTV rolde in 1986 van de band. Dat was de periode dat Fiat eigenaar werd van Alfa Romeo. De naam GTV dook opnieuw op bij Alfa Romeo in 1995, en die sportieve coupé was ook wel de moeite.
