Op de Britse eilanden valt bij momenten de regen met bakken uit de lucht. Maar laat die uitgeregende eilanden nu net de bakermat zijn van de open 2-zits spider. ‘A bit funny’ zou de flegmatieke Brit zeggen.
Samen met MG en Austin stond Triumph voor mooie en sportieve spiders in de beste Britse traditie. En omdat Britten graag vasthouden aan tradities, vond Triumph in 1962 de tijd rijp om de Spitfire op de markt te brengen. Dat was een evolutie van de Triumph Herald en was tot stand gekomen op de Italiaanse tekentafel van Michelotti.
Goed gekozen
De naam ‘Spitfire’ doet de Britten nog steeds glimmen van trots. De Spitfire was een berucht Brits jachtvliegtuig dat vooral tijdens WO II beroemd werd door de vele heroïsche luchtduels. Met zo’n roemrijke naam ben je op de Britse eilanden verzekerd van veel sympathie en associaties met dapperheid en ‘victory’.
The poor man’s Jaguar E
Maar terug naar de auto. De Spitfire werd onder de TR-reeks gepositioneerd en kreeg een bescheiden motor van 950cc. Niet echt sportief te noemen. Hij was bedoeld om te genieten en rond te tuffen in de Britse countryside. De Spitfire werd niet voor niets de ‘poor man’s Jaguar E’ genoemd.
Naar Britse traditie kreeg hij een beenharde ophanging, je zat (letterlijk) laag bij de grond, dat gaf wat go-cart-gevoel. Comfort of luxe was onbestaande in de Spitfire, zelfs de verwarming was een optie. Later in zijn evolutie kwam er wat meer opsmuk. De Spitfire kon uitgerust worden met spaakwielen, met één vleugelmoer erop, of een afwerking met fineerhout in het dashboard, om een beetje Engelse loungesfeer te creëren. En godzijdank kon je ook een hardtop vastschroeven. Ook de motor werd groter, tot een 1500cc. Maar racen….. neen.
Fragiel, maar very charming
De Spitfire hield het zeer lang vol, tot 1980. Maar in die 18 jaren doorspartelde hij meerdere herstructureringen en overleefde in een zeer turbulente periode in de Britse autogeschiedenis. Leyland Motors, de moederholding van vele Britse merken, balanceerde meermaals op de rand van het bankroet. Een gevolg van slecht management, beroerde kwaliteit en dalende verkoopcijfers. Vandaar dat de Spitfire ook wel herinnerd wordt voor z’n dubieuze kwaliteit, vele pannes en ergernissen. Vooral in de nadagen van z’n carrière was hij technisch hopeloos verouderd, maar nog steeds ‘British charming’.
Op de Britse eilanden worden al lang geen kleine 2-zits spiders meer gebouwd. Maar oa deze Spitfire was de inspiratie voor de Mazda MX5, die al 25 jaar hoge verkoopsaantallen scoort en onsterfelijk blijkt.
