Begin jaren ’60 was Simca nog een jong merk. Nog niet zo lang weg vanonder de Fiatvleugels, zocht dit Franse merk zijn weg. Het was ook de periode dat de auto z’n grote doorbraak kende. 

In het gamma van Simca ontbrak nog een kleinere auto. Het lastenboek voor ‘project 950’ omschreef een compacte auto die plaats moest bieden aan 4 personen. Een bescheiden en zuinige motor en niet meer dan 650kg op de weegschaal. Hiermee moesten de bij Fiat geleende ontwerpers aan de slag.

In 1961 werd de Simca 1000 aan de wereld voorgesteld: een functioneel vierdeurs blokkendoosje, bedoeld voor het grote publiek, met een nieuw ontwikkelde motor van 944 cc. Deze motor moest zeker onder de fiscaal zwaarder belaste 1000cc blijven. Toch mocht de kleine nieuweling zich met het ronde getal 1000 presenteren.

Een succesnummer

De motor vond achterin z’n plaats, geen abnormale constructie in die tijd (bv VW kever, Fiat 500, Renault Dauphine). Vele constructeurs durfden zich nog niet te wagen aan de technisch complexe voorwielaandrijving. Het voordeel van deze opstelling was de bijna vlakke interieurvloer, dus zonder een hoge cardantunnel. In combinatie met de kleine wielen zorgde dat voor meer ruimte voor de passagiers.

Deze nieuwe Simca beschikte over heel wat vernieuwende technieken. Zoals een vijfmaal gelagerde krukas, een 4-versnellingsbak met een verbeterde synchronisatie, en een onafhankelijke achterwielophanging die er voor zorgde dat de 1000 zich heerlijk neutraal liet sturen.
De Simca 1000 werd een groot succes en bleef maar liefst 17 jaar in productie. Er rolden ruim 1,9 miljoen exemplaren van de band. Veel beter dan aanvankelijk gehoopt.

Door de komst van de 1100 in 1968, was een geheel nieuw 1000-model overbodig en volstond een facelift: grotere lichten voor & achter, andere pinkers vooraan. Voor een betere gewichtsverdeling werd de accu naar voren verplaatst en een verbeterde achterwielophanging voor een (nog) betere wegligging.

Sportieve rakker

De Simca 1000 kende eigenlijk twee levens. Oorspronkelijk was het vooral een eenvoudige kleine gezinsauto, die veel te bieden had voor een bescheiden prijs. Maar omdat deze Simca zich verrassend prettig liet rijden en ook een apart sportief geluid had, kwam hij meer en meer in beeld als sportieve rakker. 

Vanaf 1970 verscheen de Simca 1000 in diverse rally-uitvoeringen. Deze werden vooral populair bij de jonge, sportieve chauffeurs die voor weinig geld aardig wat pk's en een uitstekende handelbaarheid tot hun beschikking kregen.

Een Simca Rally, getooid met vele sportieve gadgets zoals ronde sportspiegels, sportstuur, verstralers felle kleuren of sportieve stripings, en een vermogen van (amper) 60pk, met een topsnelheid tot 155 km/u. Vandaag klinkt dat eerder lachwekkend, maar het gaf vele jonge chauffeurs het fel begeerde vleugje sportiviteit en voor een aantal coureurs zelfs de toegangspoort naar het circuit.

“De vraag naar de snellere versies nam toe en algauw werd de grens van de 1000cc doorbroken.”

De sportieve varianten volgden elkaar snel op met diverse motorisaties en kleuren. Met bvb horizontale striping op de flank of een matzwarte motorkap met spoiler. De vraag naar de snellere versies nam toe en algauw werd de grens van de 1000cc doorbroken. De motoren van grotere broer 1100 vonden hun weg naar de 1000: eerst een 1118cc met 82pk, later ook de 1294cc met een vermogen tot 86 pk. Veel pk’s voor een compact lichtgewicht. Dat ging goed vooruit. Ook op diverse circuits, waar ze jarenlang heersers in hun klasse waren. Dergelijke sportieve exploten droegen bij aan het sportieve imago en zorgen voor een goede afzetmarkt.

Aan het einde van z’n carrière werden alleen nog maar sportief opgetuigde rallyversies verkocht. En in mei 1978 werd de productie definitief stopgezet.

Inmiddels een zeldzaamheid

Door de grote roestgevoeligheid van auto's uit die tijd zijn de 1000-tjes een rariteit geworden. Ook het gebruik van de rally-modellen in de autosport heeft er voor gezorgd dat nog maar weinig exemplaren de veldslagen overleefd hebben. Maar dankzij zijn markante sportieve uitstraling zie je ze in sommige klassieke wedstrijden wel eens opduiken met verrassende resultaten.