Terwijl bij ons vooral Porsche met de 911 en 912 het sportwagenlandschap onderste boven haalde, was in Italië Alfa Romeo verantwoordelijk voor heel wat betaalbaar rijplezier. De basis voor dat imago hadden ze in Milaan te danken aan de Europese successen die hun circuitwagens behaalden. Maar vanaf het midden van de jaren zestig konden ze hun eigen wagenpark niet meer zonder slag of stoot – en dat lag ook aan strengere regels - in competitieve race-auto's omvormen. Een nieuwe bolide was dus aan de orde. Op basis van de Giulia coupé, genaamd Sprint GT, ontstaat er een echte high-tech sportwagen, die de mythe van het merk aanvuurde, meer dan enig ander Alfa Romeo model.

Alleggerita

De met een 'A' toegevoegde modelaanduiding geeft aan waarom het bij de GTA in de eerste plaats draait. De eerste letter van het alfabet staat namelijk voor "alleggerita" ("lichter gemaakt") en is de letterlijke verwoording van een gewichtsbesparing tegenover de standaard GT van ongeveer 200 kilogram.

De ontwerpers gebruikten veel aluminium en richtten het interieur zeer spartaans in om het gewicht tot 745 kilogram te kunnen beperken. Ook het chassis werd fundamenteel herzien en er komt een 1,6-liter viercilinder van 115pk op. Op basis van de Giulia Sprint GTA zullen talloze racewagens gebouwd worden, die tot 170pk leveren en vanwege hun consistent lichtgewicht constructie voor vele successen zullen zorgen.

Eccezionale

De in 1968 gelanceerde Giulia 1300 GTA Junior met een 1,3-liter schopt het tot vergelijkbare prestaties. Sindsdien zullen bij Alfa de letters GTA voor eens en altijd voor het buitengewone staan. Hoewel daarna geen vergelijkbare Alfa modellen meer op de markt komen, blijft het lange tijd het imago bepalen. Maar als de Italianen in het begin van de jaren 2000 een poging wagen om met de afkorting de wat sportievere topmodellen van de 147 en de 156 op te fleuren, haken de kopers af. Beide modellen hebben trouwens een plaatsje veroverd in de Alfa-flop-parade van de afgelopen jaren.