Als opvolger van de GS(A) was de BX een zeer belangrijk model voor Citroën. Dat had onder meer te maken met het feit dat de Franse constructeur in de jaren ervoor niet z'n beste tijd had beleefd. En dat is licht uitgedrukt. Modellen als de DS, XM en de GS waren weliswaar stuk voor stuk auto’s met innovatieve en geavanceerde techniek; betrouwbaar kon je ze niet noemen. Met als resultaat dat Citroën halverwege de jaren ’70 failliet ging. Dat het merk toch niet de dieperik in tuimelde, heeft het aan Peugeot te danken.
Bertone
De BX staat te boek als één van de eerste auto´s onder PSA-bewind en wordt gezien als de beste Citroën sinds de fameuze 2PK. Het eigenzinnige ontwerp van de koets kwam van de hand van Marcello Gandini in de tijd dat hij voor Bertone werkte. Wie het in '82 al herkenbaar vond, was overigens niet gek. Bertone's pennentrekken waren in eerste instantie (en in lichtjes gewijzigde vorm) die van de Volvo Tundra, maar aangezien de Zweden er geen futuristische visie op nahielden, ging dat model niet in productie. Gandini was overigens ook verantwoordelijk voor het design van zowel de Bugatti EB110 als de Lamborghini Countach. Laatstgenoemde vertoonde - mits wat verbeeldingskracht - wel enkele overeenkomsten met de BX.
Innoverend
Opmerkelijk aan de Citroën BX was zijn hydropneumatisch veersysteem dat anticipeerde op de rijomstandigheden en de rijhoogte daarop aanpaste. Het stond garant voor een ongekend rijcomfort. Ook waren sommige van zijn carrosseriepanelen gemaakt van composietmateriaal om roest en het totaalgewicht - zo'n 870kg - tot een minimum te beperken. De BX was zelfs voorzien van schijfremmen voor- en achteraan en kreeg in '85 als klap op de vuurpijl een beperkte reeks (de 'Digit') met een digitaal instrumentarium. Zijn slogan? "Een ruimteschip voor de weg".
De motoren kwamen van Peugeot en dus niet meer van Citroën zelf. Dat moest om komaf te kunnen maken met de gebrekkige reputatie die Citroën had op dat gebied. De 65pk sterke 1.9 diesel bleek de populairste keuze, al werden er over de jaren heen ook krachtiger centrales in de BX gelepeld - zoals de 160pk en 177Nm opwekkende 1.9 benzine (de eerste 16-klepper van Franse makelij) die in mei 1987 in de BX GTi 16V terechtkwam.
Groep B Rally
In 1986 werd beslist om een BX met een geblazen Simca Type 180-motor in te schrijven voor de beruchte Groep B Rally. Van die motor werd de cilinderinhoud gereduceerd van 2.155 naar 2.145,5cc om aan de regelgevingen te voldoen. De BX 4TC, herkenbaar aan z'n lange neus en uitgeklopte koetswerk, was net als de standaard-BX uitgerust met een hydropneumatische ophanging en kreeg de handgeschakelde vijfbak van de Citroën SM aan boord. Succes in de rallysport bleef evenwel uit. De hoogst genoteerde positie behaalde Citroën tijdens de Rally van Zweden in 1986, waar de BX 4TC als zesde eindigde. In totaal nam Citroën ook maar drie maal deel met de BX 4TC, tot de dood van Henri Toivonen datzelfde jaar (hij verongelukte met zijn Lancia Delta S4) dat het einde van de levensgevaarlijke Groep B betekende. Van de BX 4TC moesten overigens 200 straatversies worden gebouwd, maar Citroën kreeg er amper 62 van verkocht. Allen waren ze 200pk bij 5.250tr/min sterk.
2,3 miljoen exemplaren
De BX was er enkel als vijfdeurs hatchback en als break (Estate). Exacte productiecijfers zijn er niet, maar we weten wel dat er ruim 2,3 miljoen stuks van werden geproduceerd.
