De basisversie van de eerste generatie MX-5 was uitgerust met een 1.6-liter die 116pk en 135Nm koppel bij 5.500tr/min liet optekenen. In 1994 volgde een krachtiger 1.8 met 131pk en 152Nm koppel bij 5.000tr/min. De 1.600 bleef eveneens in de catalogus, doch werd tot 90pk afgezwakt door onder andere een lagere compressie en aangepast motormanagement. De 129Nm trekkracht stond wel al bij 4.000tr/min paraat, zodat deze instapversie niet echt ondergemotoriseerd aanvoelde. Mazda commercialiseerde de 90pk-versie overigens enkel in Europa en beoogde daarmee een breder publiek.

Klaplichten

Het koetswerk van de MX-5 NA werd gekenmerkt door klaplichten en uiteraard een manueel te ontgrendelen en te bedienen stoffen dak. De beide grendels van de kap aan de voorruit lieten zich sneller losmaken dan de eigen broeksriem, waarna de 'paraplu' met een fikse zwier over de hoofden van de beide inzittenden heen in het opbergbak werd gekieperd. Geen enkel elektrisch systeem deed sneller. Pietje precies kon vervolgens de afdekking uit de koffer halen en de open wagen esthetisch puntgaaf afwerken. Al konden slechts weinigen zoveel geduld opbrengen.

Om het dak terug over de hoofden te trekken was weliswaar meer talent nodig. Velen hebben zich zelfs bezeerd bij het oefenen om zonder uit te stappen de kap weer dicht te trekken. Het achterruitje zat met een rits in de kap, zodat men in gesloten toestand wat extra frisse lucht naar binnen kon halen. Al was het ultrakorte schakelpookje op de hoge middentunnel de blikvanger in het interieur. Het schakelde zoals het eruitzag: ultrakort en vastberaden met een opzwepend 'klikklak'-geluid. Zoals het een roadster paste, bood de MX-5 een ideale 50:50 gewichtsverhouding in combinatie met achterwielaandrijving. Het model verwierf niet alleen bekendheid omwille van zijn sportieve rijeigenschappen, ook zijn technische betrouwbaarheid, de relatief lage aanschafprijs en modeste onderhoudskosten, maakten hem al snel erg geliefd.