Voor de duidelijkheid: de Ford Nucleon heeft nooit écht bestaan. Al waren de eerste stappen wel gezet. Tijdens de jaren '50 heerste het geloof dat nucleaire kracht voor veel meer doeleinden kon worden aangewend dan uiteindelijk het geval bleek te zijn. Het vertrouwen was erg groot. Duikboten konden met een reactor worden uitgerust, zoals de USS Nautilus uit 1954, dus waarom ook auto's niet? Dus startte Ford - waarvan wordt beweerd dat die door de Amerikaanse staat financieel werd bijgestaan in het project - met het plannen van een kernreactor-op-wielen voor het volk.
Hoe het had moeten werken
De Nucleon zou door een miniatuurversie van een reactor gebruikt in onderzeeërs worden aangedreven, waarin uranium wordt gespleten om de stoomgenerator op te warmen. Daarop wordt een opgeslagen watervoorraad in sneltempo in stoom onder hoge druk omgezet zodat de turbines aan de slag kunnen. Eentje moest dienen om de auto aan te drijven en een andere om een elektrische generator in beweging te brengen. Vervolgens wordt de stoom gecondenseerd, afgekoeld en terug naar af gestuurd. Een bijna eeuwigdurende cirkel waarvan Ford beweerde dat die per 'hervulling' minstens 8.000km(!) zou afleggen. Dat is een aardige tankinterval. En er al die tijd emissievrij zou worden gereden uiteraard.
Ruimteschip
Getekend met het oog op minder zware, tegen straling beschermende materialen en kleinere reactoren die in een nabije toekomst zouden worden ontwikkeld, viel de Nucleon aanvankelijk in de smaak. Zijn atypische ontwerp lijkt zo uit The Jetsons te komen, met een cabine die zich als het ware op de vooras bevindt - ter compensatie van de zware reactor achterin en om de passagiers er zo ver mogelijk van te verwijderen. Aanvankelijk was hij ook voorzien van typische jaren '50 accenten zoals staartvinnen. De wielen waren ook bijna volledig ingekapseld en luchtinlaten flankeerden de cockpit uitgerust met een bijzondere glaspartij.
Nadat de gevaren van 'de atoom' door niemand meer kon worden ontkend was de man in de straat niet meer te vinden voor het idee van atoomauto's. Om van herlaadstations in de buurt nog maar te zwijgen. Verder dan een schaalmodel in plexiglas zijn de ingenieurs dus niet geraakt. En zonder reactor aan boord welteverstaan. De Nucleon had ruim 5m lang, bijna 2m breed en iets meer dan een meter hoog moeten worden, met een wielbasis van nog geen 1m80. Of dat in combinatie met de zware lading, het verhoopte weggedrag had opgeleverd, is een vraag die nooit een antwoord heeft gekregen.
