Onder leiding van autosportdirecteur Alfred Neubauer was Mercedes in de jaren '50 zowel in de legendarische 24 uren van Le Mans als in de Formule 1 actief. De man droeg professionalisme hoog in het vaandel en kwam onder meer met een idee voor een transportmiddel op de proppen dat racebolides in sneltempo vanuit Stuttgart kon overbrengen. De uitwerking ervan volgde snel en werd Das "blaue Wunder" gedoopt.

Het gevaarte was 6,75m lang en 2m breed en rustte rond een verlengde versie van het buizenframe uit de luxueuze Mercedes 300 S. Z'n prestaties (er kon naar verluidt 170km/u mee gereden worden) dankte de vrachtwagen-met-oplegger aan een 3.0 zes-in-lijn benzinemotor met directe injectie die hij van de intussen legendarische 300 SL cadeau kreeg. En er werden ook onderdelen van de Mercedes 180 ontvreemd, zoals de bumpers, de deuren en enkele interieurcomponenten.

Het drama dat zich in 1955 op het Circuit de la Sarthe afspeelde betekende echter het einde van Mercedes' autosportavontuur. Das blaue Wunder werd daarop naar de Verenigde Staten verscheept om op allerhande evenementen te laten opdraven en daarna nog tien jaar in het testcentrum van Mercedes ondergebracht. Tot Rudolf Uhenhaut, één van de bekendste ingenieurnamen uit de racerij, in 1967 de haast onbegrijpelijke beslissing nam om het unieke exemplaar naar te slachtbank te leiden.

In recenter tijden is een replica opgedoken. Deze werd over zeven jaar tijd en ongeveer zesduizend werkuren gebouwd op basis van onder andere archiefbeelden. Maar het origineel is dus jammer genoeg niet bewaard gebleven.

Archiefbeelden en foto's van de replica kan je hier bekijken.