Wie nog eens een leuke auto met een brandstofmotor wil, lijkt zich te moeten haasten. Of de verplichte elektrificatie er nu komt of niet, de CO2-normen worden strenger, auto’s worden duurder en de belasting wordt er in geen geval minder op. Cupra, het jonge merk van de Spaanse VW-dochter Seat, geeft er in elk geval nog eens een lap. Voor de eerste en laatste keer misschien. Met dit: de Formentor VZ5. Een snelle crossover die op papier heel wat gemeen heeft met de Audi RS3. Vooral de 2,5l vijfcilinder turbomotor - een blok met een legendarische status - moet doen likkebaarden.
Gelimiteerd, maar stel je daar niet teveel bij voor
De VZ5 wordt een gelimiteerde oplage. Maar dat wil niet zeggen dat hij erg zeldzaam wordt. Er zullen er 7000 van gebouwd worden. 999 stuks daarvan krijgen nog eens een aparte aankleding met onder meer een grijze buitenkleur. Die zijn écht gelimiteerd. Maar, zo zeggen ze bij Cupra, “we zouden er meer dan 7000 van kunnen verkopen, dus er is wel degelijk een beperking”. Waar dat cijfer vandaan komt is minder duidelijk, want compleet willekeurig lijkt het niet. “Het is hoeveel we er kunnen bouwen zonder in de problemen te komen met de CO2-beperkingen”, zegt de één. “Ik vermoed dat we van Audi niet meer motoren krijgen”, zegt de ander. Misschien is het wel allebei.
Specifieke uitstraling
Natuurlijk wil Cupra niet dat je het vlaggenschip kan verwarren met meer mondaine versies van het model. Die zijn er immers ook. Daarom is aan de uitstraling gewerkt. Er wordt niet echt geëxperimenteerd. Het recept is eerder traditioneel voor dit soort van uitvoering. Agressievere bumpers, accenten in carbon, grotere velgen, een verlaagde ophanging, kuipzetels in het interieur, badges… dat soort van zaken. Alleen door de opstelling van de uitlaten en het toepassen van koperkleurige accenten (waaronder op die uitlaten) kan je stellen dat Cupra toch wat meer profileringsdrang heeft dan sommige anderen.
Leuk
Die VZ5 moet niet alleen snel zijn - en dat is hij met een acceleratietijd naar 100km/u in 4,2 seconden (met lanceerhulp). Hij moet eigenlijk vooral leuk zijn. Maar dat is vandaag de dag nogal moeilijk te definiëren. Daarom toch al even dit: er is gekozen voor een pure, uitvoering. Niet teveel elektronische hocus pocus. Zo heeft de VZ5 géén kunstmatig geluid dat via luidsprekers binnen of buiten wordt verspreid. Tegenwoordig is dat nochtans wel de norm. En hij heeft ook geen ophanging met tien verschillende dempingsinstellingen die allemaal te hard zijn. Maar hij is natuurlijk wel stug. Zelfs op een weinig representatieve ondergrond was dat duidelijk.
Een kaart die Cupra wel helemaal trekt, is die van het maximaliseren van het plezier in de aandrijflijn. De aanwezigheid van een driftmodus moet volstaan om daar alle twijfel over weg te nemen. Zo’n functie zorgde ook al voor veel aandacht bij auto’s als de Ford Focus RS. Reden genoeg om voor het indrukken van een knopje op zoek te gaan naar een locatie waar ze driften in het bloed hebben.
Is de Cupra Formentor VZ5 te driftig?
De permanente vierwielaandrijving van de Cupra Formentor VZ5 heeft een paar verschillende standen waarvan we de drie belangrijkste onthouden: normaal, Cupra en Drift. Daarnaast heb je drie instellingen van de stabiliteitscontrole: aan, Sport en uit. De slimme aandrijving kan het vermogen verdelen tussen de voor- en achteras en kan achteraan te toebedeelde trekkracht per wiel sturen.
Dat er met een moderne elektronische auto in een standaardmodus weinig aan te vangen valt, zelfs in ideale omstandigheden voor een drift, zal niemand meer verbazen. Maar met stabiliteitscontrole in een wiegenstand wordt het model toch al meteen speels. Dat verraadt een goede balans. Jezelf een Zweedse of Finse achternaam geven, wordt een serieuze zaak van zodra je je laat gaan in de Cupra-modus met de stabiliteitscontrole helemaal uit. Geen oefening voor een openbare weg. De Cupra-modus blokkeert de trekkrachtverdeling tussen voor- en achterwielen op 50:50. Meer kan niet.
Je kan ook zelf driften
En dan, ja, dan is er nog die fameuze Drift-functie. Die maakt nog één cruciale aanpassing. Al het vermogen achteraan gaat dan naar het buitenste wiel. De voorwielen blijven dus als vanouds hun functie vervullen. Het resultaat: zo’n Formentor VZ5 gaat wel heel vlot dwars. Tenminste, op ijs. En het blijft goed controleerbaar. Is het dan een succes? Ja hoor, in specifieke omstandigheden. Maar het vraagt nog altijd om wat nuance want omdat je in de Drift-modus zo duidelijk voelt dat de elektronica je bij het handje houdt, is er volgens mij meer voldoening te rapen als je je beperkt tot de Cupra-instelling. Ook dan gaat de Formentor VZ5 dwars als ware het 1984, maar je hebt tenminste het gevoel dat je het zelf gedaan hebt.
