Enigszins onverwacht werd Opel overgenomen door de Franse PSA-groep (zeg maar Peugeot). De redding voor Opel? Of waren ze toch beter uit de klauwen van de leeuw gebleven? Zou Opel de geschiedenis van Peugeot nog eens nagelezen hebben?

Weet Opel wat er met Simca/Talbot gebeurd is?

Peugeot is niet aan z’n proefstuk als meedogenloze overnemer toe. Terug naar 1974. Citroën zat diep in de rode cijfers. Peugeot zag z’n kans mooi om deze befaamde autobouwer en concurrent over te nemen. Peugeot hoopte met die overname vooral wat synergieën te kunnen realiseren, lees: geld besparen bij de ontwikkelingen van nieuwe modellen. Het avontuurlijke Citroën moest inbinden en kreeg enkele verouderde Peugeot-clonen door de strot geduwd: de LN, de Saxo.

Citroën zelf moest daarover immers niet verrast zijn. Het had zelf enkele jaren ervoor het ooit zo innovatieve Panhard overgenomen om vervolgens niets van al z’n beloften na te komen. In 1967 was het ermee gedaan.

Verkocht voor één symbolische dollar

Maar de honger van de leeuw was nog niet gestild. In 1978 ging Peugeot nog een stapje verder door Simca/Chrysler Europe over te nemen. Inclusief alle schulden en de slechte reputatie van deze groep. Het Amerikaanse Chrysler wou maar al te graag verlost worden van z’n Europese divisie en was tevreden met een verkoopprijs van één symbolische dollar.

Chrysler had in de jaren ‘60 de visionaire droom om volop te kunnen profiteren van de kruisbestuiving tussen de Franse, Britse en Amerikaanse technologie en afzetmarkten. De Europese Chrysler-divisie bestond uit een bonte stoet van Franse en Britse merken. Er was het Franse Simca dat een duidelijke en best succesvol gamma had: de Simca 1000 of 1100, en later de 1307 en de Horizon, die beide ‘auto van het jaar’ werden. Aan de andere kant van het kanaal was er een kluwen van vergane Britse glorie uit de Rootes-group, zoals Sunbeam, Hillman Hunter of Avenger en later de mislukte Chrysler 180. Maar er was vooral de manke reputatie van hogergenoemde merken. Een ondermaatse betrouwbaarheid en roest. Veel roest. Die roestduivel was op zich niet bijzonder, vele merken hadden daar last van, maar Simca en de Chrysler-producten deden dat nog wat overtuigender.

Megalomane overmoed

Deze overname promoveerde de PSA-groep eind jaren ’70 tot de grootste Europese autobouwer, en zelfs de vierde grootste ter wereld. Even toch, want Simca/Chrysler-Europe was allesbehalve een solide groep. Het waren geen sterke merken en de verkoopcijfers zaten in een neerwaartse spiraal.

Er was werk aan de winkel voor PSA. In een eerste fase bracht PSA de beide dealernetwerken van Peugeot en Simca/Chrysler samen. Vervolgens een doorzichtige poging om de merken Simca en Chrysler als Talbot een doorstart te laten maken. Talbot was een illuster Frans-Brits merk met een roemrucht verleden. In de hoop dat deze naam bij vele Franse of Britse autokopers voldoende respect en bijval zou oproepen.

Maar dat werkte niet. Er waren wat pogingen met bijvoorbeeld de Talbot Tagora, deze chique luxeberline moest de Chrysler 180 doen vergeten. Of er was de kleine Talbot Samba, nog gebaseerd op de oude Peugeot 104, terwijl in eigen huis de populaire Peugeot 205 de verkooprecords aan het breken was. Neen, Talbot liep voor geen meter. De cijfers gingen van donkerrood naar dubbel donkerrood. De verkopen bleven verder dalen en algauw werd één Britse fabriek gesloten.

Een verkeerde inschatting

Peugeot reageerde onverbiddelijk en schrok er niet voor terug om alles wat met Simca, Chrysler of Talbot te maken had, koudweg te laten vallen. Talbot had nog een opvolger voor de Horizon klaar staan, een knappe concurrent voor de VW Golf. Deze kreeg evenwel geen Talbot-badge meer, maar werd op de markt gebracht als de Peugeot 309. Zeer tegen de zin van de Engelse divisie. Die ervaarden Peugeot als een Franse en vooral vijandige overnemer. Tja, een roemrucht merk of niet, met een mooie geschiedenis maak je geen winst. Dus in 1986 werd de Talbotstekker helemaal uitgetrokken. Hallo Opel, ben je nog aan het luisteren?

Let op voor de klauwen van de leeuw

“Peugeot reageerde onverbiddelijk en liet alles wat met Simca, Chrysler of Talbot te maken had, koudweg vallen”

Even doorspoelen naar 2017. Er zijn toch wel enkele gelijkenissen. Opnieuw wil een groot Amerikaans concern (GM) z’n langdurig verlieslatende Europese dochter met manifeste overcapaciteit graag kwijt. En opnieuw springt Peugeot daarvoor in de dans. Weliswaar is de prijs nu wat hoger. Ook nu weer een merk dat met Vauxhall een meer dan serieuze poot in Groot Brittanië heeft, maar ook last heeft van een grijs imago. Daar bovenop komt de onvoorspelbare Brexit, een Britse Pond die rare bokkensprongen maakt. Opel/Vauxhall heeft nog 2 fabrieken in Groot Brittanië. De vraag is niet of, maar welke fabrieken zullen gesloten worden (in Groot Brittanië, in Duitsland, in Spanje?). Die in Antwerpen is er niet meer bij. Die pil serveerde General Motors zelf al.

Bijkomend knelpunt: sinds PSA Citroën tot een reguliere constructeur heeft omgedoopt, zitten ze al geruime tijd met twee merken binnen hetzelfde segment. Het DS-label even ter zijde gelaten. Met Opel erbij zijn er dus drie merken die telkens in dezelfde vijver vissen.

Of zal deze overname toch goed uitdraaien voor Opel? Er zijn gelukkig ook verschillen met Simca/Talbot. Opel is een stabiel merk met een kwalitatieve reputatie. Er zijn onmiskenbare synergievoordelen, PSA kan wat interessante GM-technologie overnemen en verwerft een betere toegang tot de Britse en Duitse markt. De recent gelanceerde Opel Crossland X hééft al Franse genen. Misschien wordt de Brexit wel een voordeel voor Vauxhall? De toekomst zal het uitwijzen…