Met de productie van de Defender is het sinds begin dit jaar over en uit. Maar dat betekent niet dat de ruige terreinrakker meteen afgeschreven is. Gebruikers uiten hun appreciatie voor het model al meer dan een halve eeuw door Defenders op de baan en in gebruik te houden. Slechts weinig auto’s blijken zo flexibel inzetbaar en zo dankbaar om aan te passen aan de omstandigheden. Van werkpaard tot expeditievoertuig. En natuurlijk als terreinmonster.

Fans van het merk sparen niet zelden kosten noch moeite om de originele Land Rover aan te passen voor het zwaardere werk. Met alles van winches tot ophangingssets. De fabrikant zelf is er overigens ook niet vies van. Die gebruikt voor de meest winterse omstandigheden een Defender die z’n conventionele banden verruilt voor rupsbanden. We scoorden een rit met één van de meest badass ‘Defs’ van allemaal.

Defender op rupsbanden

Eerste opmerkelijke feit: de rupsbanden zijn geen permanente aanpassing. Je vijst ze gewoon in de plaats van de velgen. Een halve dag sleutelen, meer is er niet aan. Dus je kan die rupsen gewoon over het asfalt meenemen in een aanhangwagen tot de ondergrond te gek wordt voor normaal gebruik.

Goedkoop is zo’n setje rupsen (van een Amerikaanse fabrikant) niet. Tegen dat ze onder de Defender zitten ben je € 15.000 kwijt. Maar gek genoeg vereist het geen verdere aanpassingen. Zelfs de (toegegeven - verre van kleine) stuurhoek van de Defender blijft intact, net als de ophanging. Land Rover zelf installeerde wel zogeheten ‘dislocation cones’ (die ervoor zorgen dat de ophanging absurd ver kan uitveren), maar strikt noodzakelijk is het niet.

Hoe zachter hoe beter

Stil is het aan boord van een Defender nooit, maar het ongefilterde geratel van de vier aangedreven rupsen dwingt je tot nieuwe definities van de term luid. Tenminste, als je over een harde ondergrond gaat. Dan is het binnenin overigens zo oncomfortabel dat 20km/u een realistische topsnelheid is. Maar rupsen zijn dan ook niet gemaakt voor een harde ondergrond, maar voor het tegendeel. Mul zand of losse sneeuw. Situaties waarin een grote voetafdruk je voordeel oplevert.

Daarop kan je snelheden tot wel 40km/u halen. Een groot contrast met een rallygeprepareerd exemplaar waarmee we eerder al eens tegen 180km/u over het onverhard knalden. De controleerbaarheid is opmerkelijk, en zelfs de remmen werken nog zoals het hoort. Je rijdt met rupsen wel met open differentiëlen (vandaar de wat grotere noodzaak om alle wielen op de grond te houden). Die vergrendelen zou abnormaal hoge krachten in het tandwielstelsel veroorzaken, juist omwille van het grote contactoppervlak van de rupsbanden. Wie nu meteen gekke ideeën krijgt, moeten we temperen: het gebruik van rupsvoertuigen is in België niet toegestaan op de openbare weg.