Je zou het niet zeggen als je zo nu en dan eens een artikeltje op Auto55.be leest (want om de haverklap berichten we hier over oude auto’s die voor ongeziene bedragen van eigenaar wisselen), maar volgens de Duitse Vereniging van de Automobielindustrie (VDA) loont het niet de moeite om je spaargeld in een oldtimer te investeren.

Waardestijging versus onderhoudskosten

Hoewel de oldtimer-index van de VDA sinds 1999 elk jaar weer met ongeveer vijf tot zes procent stijgt ( in 2015 was het 5,6 procent), zou een klassieker toch geen goede belegging zijn . In tegenstelling tot bijvoorbeeld aandelen kost een oldtimer je namelijk veel aan onderhoud. En blijkbaar lopen die kosten zo hoog op dat de waardestijging tenietgedaan wordt.

Een klassieke auto koop je dus in eerst instantie omdat je ervan houdt en omdat je er plezier aan beleeft. Een eventuele waardestijging beschouw je maar beter als een leuk neveneffect . Ongeveer € 1.500 tot 2.000 verdwijnen er jaarlijks in een goed bewaard gebleven middenklasser uit de jaren 1960 tot de jaren 1980. Voor een sportwagen loopt dat al snel op tot zo’n € 5.000 à 7.000 per jaar.

Wat brengt wel op?

Wil je van de waardestijging kunnen profiteren , dan moet je al voor een zeer dure oldie gaan. Een Mercedes 300 SL bijvoorbeeld. Die haalde volgens de VDA-index in de afgelopen 16 jaar de hoogste groei onder de klassiekers. Gevolgd door de VW T2 en de Citroën 2PK – weliswaar op een heel ander prijsniveau.

Wat het afgelopen jaar betreft, steeg de Toyota Celica Coupé uit de jaren 1970 (voor de eerste keer een Japans merk) het meest in waarde, op plaats twee en drie volgden in 2015 de Pontiac Firebird en de Porsche 356 uit de sixties.

Jeugddroom

Wat ook opvalt is dat de jongste jaren de interesse voor oldtimers zich verschuift naar voertuigen die steeds jonger worden. De kopers vervullen hun jeugddromen uit de jaren 1980 en 1990.