In 1996 lanceerde BMW als allereerste constructeur ter wereld een volledig geautomatiseerde versnellingsbak. BMW werkte hiervoor nauw samen met Getrag en Sachs. De vrucht van de samenwerking werd voor het eerst in de BMW M3 ingeplant. Het systeem, dat zijn bekendheid verwierf in de Formule 1 en toerismewagenraces, werd razend populair, zodat ongeveer de helft van de laatste generatie M3’s ermee werden uitgerust.

Voor de tweede generatie van de SMG-bak gebruikte BMW dezelfde technische structuur als de mechanische zesversnellingsbak van de M3. Voortaan worden de versnellingen echter niet enkel gekozen via de pook, maar ook via de hendeltjes of paddles aan het stuur, net zoals in de huidige Formule 1 wagens. De chauffeur kan kiezen uit een sequentiële (S) of automatische modus (A). Het hele systeem schakelt bliksemsnel (slechts 80 milliseconden) en laat zowel in de sequentiële als automatische stand verschillende schakelprogramma’s toe gaande van dynamisch, evenwichtig en beheerst tot ultrasportief.

Opschakelen doe je in de M3 met SMG-bak door de rechter paddle naar je toe te trekken, maar je kan ook de pook een duwtje geven. Je hoeft daarbij niet van het gas te gaan. Een extra display onder de toerenteller begeleid je in het schakelritme. Deze shift lights lichten opeenvolgend op en geven het optimale schakeltoerental aan. De elektro-hydraulisch bediende versnellingsbak werd ook voorzien van een klimbijstand en een acceleratiebijstand. Het eerste zorgt ervoor dat de wagen niet achteruit bolt bij het starten. Het tweede systeem zorgt voor een optimaal starttoerental. Natuurlijk is het ook mogelijk versnellingen ‘over te slaan’ en zit er een functie op die het onmogelijk maakt om de motor over zijn toeren te jagen.