Uiterlijk wijkt de GT nauwelijks af van de GT40 concept car die in januari 2002 op het Autosalon van Detroit aan het publiek werd getoond, en de versie voor productie zal nauwelijks afwijken van deze drie exemplaren. Ook onderhuids gaat het nog hooguit om details.
De GT is een reïncarnatie van de GT40, die in de jaren zestig furore maakte op de circuits. De uiterlijke gelijkenissen zijn opvallend, maar misleidend. De nieuweling die gewoon GT heet omdat Ford de rechten op de naam ‘GT40’ niet meer bezit, is immers geheel anders geproportioneerd. De lengte nam toe met niet minder dan 45cm, de hoogte ook met 10cm. Onder de bolle wielkasten vooraan huizen 18-duims lichtmetalen velgen, achteraan is dat zelfs 19-duims voorzien van speciale Goodyear Eagle F1 Supercar-banden met maatje 245/45 vooraan en 285/45 achteraan.
Onder de kap, perfect centraal, zit de grootste motor van Ford’s modulaire motorfamilie (MOD). Dat is zoals het hoort in een echte Amerikaanse sportwagen een dikke V8 met compressor. Die heeft een inhoud van 5,4l en ontwikkelt 500pk en bijna 700Nm koppel. Daarmee komt hij dicht in de buurt van de waarden van de originele GT40 die in 1966 en 1967 met een blok met een inhoud van wel 7l in de 24h van Le Mans wist te triomferen. De motor wordt gekoppeld aan een nieuw ontwikkelde handgeschakelde Ricardo zesbak, terwijl een ultrastijf aluminium spaceframe-chassis de hele handel samen houdt.
De exacte prestaties zijn nog niet gekend, maar Ford schroeft de oorspronkelijke verwachting ‘in de buurt van 320km/u’ wel wat terug. Dat wordt nu ‘meer dan 290km/u’, voor het geval het wat uitmaakt.
