De meerprijs van dik € 10.000 levert je een stoffen kap met verwarmbare glazen achterruit op. Die is geheel geautomatiseerd en verdwijnt in amper 20 tellen onder de afdekschelp. Nieuw is dat je het dak ook al rijdend kan manipuleren, tot een snelheid van 50km/u. Aan de binnenzijde valt de afwezigheid van windgeluiden op, al is het windscherm om te veel wervelingen te vermijden, zeker welkom. In elk geval kan je ook aan 120km/u nog probleemloos een gesprek voeren. Enkel de door het motorblok geproduceerde decibels rollen gretig het interieur binnen. Met de klank die de Porsche ingenieurs uit het blok wisten te puren is wat bij een gemiddelde auto een last is, hier een deugd.
De 997 Cabrio zet omwille van de dakconstructie 85kg meer op de weegschaal dan z’n gesloten evenknie, maar op de topsnelheid heeft dat geen invloed. De Carrera haalt in de handgeschakelde versie nog steeds 285km/u (280km/u voor Tiptronic S) terwijl de Carrera S het bij 293km/u voor bekeken houdt (Tiptronic: 285km/u). Als het op rijden aan komt liggen beide wagens opvallend dicht bij elkaar in de buurt. We reden de Carrera in een handgeschakelde versie en de S met de werkelijk briljante Tiptronic automaat. De tweede voelt dankzij de surplus aan vermogen en gadgets als het Chronopack (dat ook op de Carrera te krijgen valt) brutaler en daardoor sneller aan. Het uitpluizen van het cijfermateriaal leert ons echter dat de handgeschakelde Carrera in realiteit 2 tienden sneller is in de spurt naar 100km/u. De 3,6 doet die oefening immers in 5,2 seconden (Tiptronic: 5,7 sec). Dat is 2 tienden langzamer dan de Coupé. De Carrera S Cabrio doet de oefening in 4,9sec; één tiende trager dan de gesloten versie. De Tiptronic laat in deze configuratie een tijd opmeten van 5,4 tellen.
Porsche heeft er alles aan gedaan om de uitstekende rijeigenschappen van de Coupé te behouden. De Cx bedraagt een uitstekende 0,29 en om de wat gewijzigde aërodynamische eigenschappen, en vooral minder druk op de achteras bij hogere snelheden, te compenseren heeft de vleugel zelfs een 2cm hogere uitslag. Een teken van een quasi volmaakte beheersing van het concept. Tot ons groot jolijt gaat dat toch niet gepaard met een verlies aan karakter. De ‘eigenaardige’ gewichtsverdeling laat zich nog steeds voelen, en hoewel know-how en elektronica dat controleerbaar houden, is het ‘bad boy’-gevoel nog steeds aanwezig.