Afgelopen weekend in het nieuws: een man in Brugge kreeg een boete - excuseer, parkeerretributie - van 40 euro. Hij stond geparkeerd in een zone waar gebruik van een parkeerschijf verplicht was. Hij had die wel aangebracht én correct ingesteld (op het eerstvolgende halve uur na het aanvangen van het parkeren). Maar hij kreeg een boete omdat zijn parkeerschijf de aankomsttijd niet alleen in de drie officiële landstalen weergaf, maar ook in het Engels. Het private bedrijf dat instaat voor het controleren van het parkeerbeleid schreef prompt een boete uit. Niks nieuws want er zijn ook al eerdere voorbeelden van hetzelfde te vinden.
Wat is een parkeerschijf volgens Europees model?
De parkeerschijf volgens Europees model is in voegen sinds 2003, maar de criteria ervoor werden al in 1979 uitgetekend. Ze stipuleren bijvoorbeeld dat de schijf de aankomsttijd moet vermelden in de officiële landstalen, dat er geen reclame op mag staan en dat de tijdverdeling in blokken van een half uur moet gebeuren. Markeringen elk kwartier zijn niet toegelaten.
Eens strikte lezing van de voorwaarden houdt in dat elk land ironisch genoeg z’n eigen parkeerschijf naar Europees model heeft, die alleen daar geldig is. Maar tegelijk suggereert de oorspronkelijke Europese richtlijn (uit 1979) dat de kaarten ook in andere landen bruikbaar zouden moeten zijn. In het besluit wordt verwezen naar Noorwegen, dat een uitzondering forceerde en géén parkeerschijf naar Europees model invoerde. Maar de tekst ziet dat niet als een probleem omdat de Noorse kaart voldoende overeenkomsten vertoont met de parkeerschijf naar Europees model om herkenbaar te zijn. Daarmee suggereert het besluit alleszins zelf dat de taal op de parkeerschijf van ondergeschikt belang is. Het is de functie - het vaststellen van de starttijd van het parkeren - dat telt. Europa is dat trouwens inmiddels zelf ook vergeten. In antwoord op een recente Europese parlementaire vraag stelt het Europese parlement immers zelf dat je per land een parkeerschijf hoort te hebben maar dat dat omwille van de geringe kostprijs niet zo’n probleem mag zijn.
Steeds meer frustratie met private parkeerbedrijven
De afgelopen twintig jaar stelde het probleem zich ogenschijnlijk nauwelijks, maar nu steeds meer private parkeerbedrijven - waarvan winst maken vanzelfsprekend de belangrijkste motivatie is - duikt het probleem steeds vaker op. Als er een boete kan uitgeschreven worden omwille van de vorm, dan is de functie vorm plots belangrijker dan de functie. Heel wat mensen aanzien zo’n bekeuring als een loutere pestboete.
