Van de 298 trajectcontroles in Vlaanderen werken er slechts 86. Waarom het er niet meer zijn is moeilijk te doorgronden. Politie, politiek en justitie wijzen allemaal met de vinger naar elkaar.
Welke trajectcontroles werken wel en welke niet?
Eerder deze week had Vlaams minister van Mobiliteit en Openbare Werken Lydia Peeters (N-VA) een onderhoud met de minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) over de kwestie in de hoop snel meer trajectcontroles operationeel te krijgen. Tijdens de vorige legislatuur was het minister Ben Weyts (N-VA) die van trajectcontrole een speerpunt maakte. Hij kondigde er honderden aan. Die aankondigingspolitiek werd ook zijn opvolgster in de huidige legislatuur doorgezet. Lydia Peeters kondigde vorig jaar met veel tromgeroffel nog eens 21 extra trajectcontroles aan. 124 van de ruwweg 300 aangekondigde trajectcontroles zijn helemaal geïnstalleerd, maar slechts 86 daarvan zijn operationeel. De overheid wil niet zeggen over welke het gaat.
Camera’s die nummerplaten scannen
Bij een trajectcontrole wordt de gemiddelde snelheid van een auto tussen twee punten gemeten. Reed hij over die afstand te hard, dan volgt een boete. Daartoe worden de camera’s met nummerplaatherkenning ingezet die de overheid in eerste instantie aankondigde in het kader van de bestrijding van terrorisme en criminaliteit. Ook die functie vervullen de camera’s nog steeds niet.
Cruciaal voor de verkeersveiligheid
De trajectcontrole wordt door heel wat instanties aanzien als een middel naar een grotere verkeersveiligheid en minder verkeersslachtoffers. Onder meer Dirk Lauwers, mobiliteitsexpert en onderzoeker aan de universiteit van Gent en Antwerpen, sprak zich in de media in die zin uit. Hij verwijst naar een Frans onderzoek dat aantoont dat het laten zakken van de maximumsnelheid op de Franse N-wegen van 90 naar 80km/u er in combinatie met een strenge handhaving zorgde voor 220 minder verkeersdoden. Tegen de daling van de maximumsnelheid kwam in Frankrijk veel protest. Dat leidde er al tot een versoepeling. Op veel plaatsen mag je nu weer gewoon 90 rijden. Of er nu ook weer sprake is van een meetbare stijging van de slachtoffers, is niet duidelijk. In 2018 was volgens schattingen ongeveer 80 procent van de onbemande snelheidscontroles in Frankrijk niet eens actief door acties van de gele hesjes.
Geen meetbaar effect
Vlaanderen verlaagde in 2017 de maximumsnelheid op gewestwegen van 90 naar 70 km/u. Hoewel dit landsdeel de grootste concentratie flitspalen en camera’s van Europa kent, leidde dat echter niet tot een daling van het aantal te betreuren verkeersslachtoffers.
