Het stuurwiel is een Franse uitvinding. Ene Aflred Vacheron kwam er in 1894 mee op de proppen. Het bleek handiger dan het systeem van hendels dat geïnspireerd was op de manier waarop paarden gemend werden. De uitvinding veroverde de automobiel stormenderhand. Sindsdien is er aan het stuur eigenlijk weinig veranderd. Er zijn nog steeds automerken die beweren dat we het straks niet meer nodig hebben, maar veel vooruitgang op het vlak van zelfrijdende auto’s wordt niet meer geboekt. Het stuur blijft dus nog wel even.
Sensormat in stuurwiel
Inmiddels werd dat ronde ding voor de neus van de bestuurder eerst eenvoudiger en daarna steeds meer gesofistikeerd. In het begin stond het nog vol hendels, onder meer om de ontsteking te regelen. De jongste tijd zit er een airbag in en staat het vol knopjes. Bij de opgefriste Mercedes E-Klasse zit er zelfs een sensormat in. Maar waarom?
Je moet je handen aan het stuur houden, maar hoe weet je auto dat?
Recente auto’s hebben immers almaar meer veiligheidssnufjes aan boord. Zo speuren ze naar de randen van de weg, houden ze de auto binnen de rijstrook en kunnen ze in files soms al helemaal zelf rijden. Blader door recente tests in de Auto55.be testrubriek en je merkt wellicht dat die veiligheidsnufjes ook een keerzijde hebben. Vaak zijn ze immers ook erg irritant. Europa dringt die snufjes immers op, maar het legt ook beperkingen op. Zo mag een auto wel zelf correcties uitvoeren, maar moet het automerk ervoor zorgen dat je je handen aan het stuur houdt. In bijna alle gevallen controleert je auto dat door met de elektromotor die ook voor de bekrachtiging zorgt, stuurinput op te meten. Dat werkt lang niet altijd goed.
Heel wat nieuwe snufjes zijn (ook) irritant
Rij je lang rechtdoor, dan denken nogal wat recente auto’s onterecht dat je je handen niet aan het stuur hebt. Dat kan leiden tot alarmen, een snok aan de gordel of een remstoot. Wil je dat vermijden dan heb je het perverse effect dat je omwille van een rijstrookassistent soms onnodig wat moet gaan slalommen. Je zou kunnen argumenteren dat de betrokken veiligheidssystemen daardoor eigenlijk niet productierijp zijn. Ze vertonen immers een gebrek. Europa ligt daar echter niet van wakker. Tijdens labotesten en de onafhankelijke EuroNCAP-metingen wordt niet beoordeeld of zo’n systeem ook gebruiksvriendelijk is. Dat is de verantwoordelijkheid van de autobouwer die daardoor in spagaat staat: zo snel mogelijk zo veel mogelijk snufjes introduceren of wachten tot ze perfect werken. Eventuele neveneffecten op vlak van veiligheid worden evenmin onderzocht.
Mercedes E-Klasse brengt rust terug
Wanneer we ernaar vragen, zegt een merk steevast dat het nog nooit negatieve feedback van klanten kreeg. “Kan niet”, denken we dan. Maar bewijs van het tegendeel is moeilijk te leveren. In elk geval lijkt Mercedes zich wél bewust van de beperkingen. Daarmee zijn we weer bij het stuur van de E-Klasse aanbeland. Das Haus oordeelde immers toch dat de almaar uitgebreidere autonome- en veiligheidssnufjes (die vaak dezelfde technologie gebruiken) best gecombineerd werden met een degelijke manier om te detecteren of de bestuurder z’n handen aan het stuur heeft. Daarom worden in het stuurwiel van de jongste E-Klasse twee sensormatten ingewerkt. Daar waar je het vaakst je handen positioneert. De mat kan zelfs individuele vingers herkennen. Je hoeft voortaan dus niet meer onnodig aan het stuur te draaien. Zo lost Mercedes een probleem op dat volgens henzelf niet bestaat.
