Tegen het einde van de jaren tachtig dachten de automerken het geheim van de aerodynamica ontrafelt te hebben. Er kwamen dan ook de gekste claims over de luchtweerstandscijfers van nieuwe modellen. Achteraf bleek dat allemaal wat optimistisch, maar het was in de eerste plaats een verkoopspraatje. Wat minder verbruik was mooi meegenomen. Het mòest niet.

Elke gram telt

Tegenwoordig komt het er wél op aan. Eén enkel grammetje CO2 kan in de homologatie een auto maken of kraken. Windtunnels en kleimodellen, de klassieke werkmiddelen om aerodynamica te evolueren, komen stilaan aan hun beperkingen. Wat beter is: computers die de luchtwerverlingen tot in het kleinste detail berekenen. Alleen: daar heb je een gigantische berg rekenkracht voro nodig. Seat gebruik daarvoor nu de MareNostrum 4. Een supercomputer die gehuisvest is een afgedankte kapel van de Polytechnische Universiteit van Catalonië in Barcelona. Het is de op zeven na krachtigste computer in Europa.

Minder verschil tussen simulatie en praktijk

De cijfers spreken in elk geval tot de verbeelding. 6.912 chips, 165.888 processors, 13,7 petaflops en 78 ton. Andere wetenschappers gebruiken hem ook. Onder meer om hartfuncties en klimaatgevolgen te berekenen.

Bij Seat is het vooral de bedoeling dat het verschil tussen simulatie en praktijk almaar kleiner wordt. Zo kan de MareNostrum 4 al het luchtverloop rond de rand van elke spaak berekenen. Er wordt overigens al uitgekeken naar nòg meer detail. De volgende iteratie van de supercomputer is al in ontwikkeling. Die zal nog eens 20 keer krachtiger zijn.