Ruim drie jaar geleden barstte het Volkswagen dieselschandaal los. Eentje waarvan de gevolgen voor het merk tot op vandaag nog altijd niet precies in kaart te brengen zijn. Evenmin eenvoudig in kaart te brengen (maar onmiskenbaar) zijn de gevolgen voor de industrie en, jawel, de consument. Dieselgate heeft een anti-dieselsentiment aangewakkerd, niet in het minst bij overheden en milieu-organisaties. Een pest is het, diesel.

De consument betaalt het gelag

En de consument? Hij betaalt het gelag. De overheid (diezelfde die een handvol jaren geleden nog dieselmotoren subsidieerde), wil nu dat je een benzine koopt. De accijns op diesel werd de hoogte ingedraaid. Het is plots niet de goedkoopste, doch de duurste brandstof op de Belgische markt. Maar benzinemotoren stoten nu eenmaal meer CO2 uit. En die uitstoot vormt de basis voor de belasting… Op Financiën wrijft men zich in de handen. Uit studies blijkt inmiddels dat diesels in occasie plots 10% minder waard zijn. De verkoop van dieselvoertuigen is ingestort. Dat brengt sommige automerken, die sterk van die technologie afhankelijk zijn, in de problemen. Duitse fabrikanten, natuurlijk, maar ook bijvoorbeeld Jaguar Land Rover, dat auto’s verkoopt (groot, zwaar) die nu eenmaal beter functioneren met een diesel.

Dieselverbod

“De organisatie noemt de Toyota Prius een voorbeeld voor allen”

Misschien nog erger - dieselauto’s worden meer en meer uit steden geweerd. Het is Duitsland dat daarvoor als lichtend voorbeeld geldt, met gevolgen die ook tot in ons land reiken. Dat is vooral aan één milieuvereniging te danken: Deutsche Umwelthilfe. Klinkt als een overheidsinstantie, maar dat is het niet. Het is een non-profit met bijna 100 man op de personeelslijst (waaronder 15 lobbyisten) en niet meer dan 280 leden. In een land met 82 miljoen inwoners. Umwelthilfe heeft een efficiënte methode gevonden om de diesel te verketteren: het forceert via de rechter een dieselverbod in grote Duitse steden.

Een voorbeeld voor allen!

Wat Deutsche Umwelthilfe dan wel wil? Elektrisch rijden, natuurlijk. Of hybride. De organisatie noemt op z’n website de Toyota Prius een voorbeeld voor allen. Een “Vorzeige-Hybrid“ om precies te zijn. Recent zijn evenwel vragen gerezen bij de motivaties van de zelfverklaarde milieu-organisatie. En bij z’n financiering. Want waar haalt een voorheen volstrekt onbekende non-profit centen voor al dat juridisch sabelwerk? Niet bij z’n 280 leden. De Duitse Media doken in de moeilijk te ontwarren financieringsstructuur. Die geeft op z’n minst stof tot nadenken. Zo worden er grote sommen overgemaakt vanuit de Amerikaanse ClimateWorks Foundation. Ook weer een vzw. Die geldt ook als één van de grootste sponsors van ICCT, een Amerikaanse NGO die wetenschappelijk onderzoek levert aan het Amerikaanse Environmental Protection Agency dat op haar beurt de Volkswagen uitstootfraude onthulde.

Wiens brood men eet...

“Toyota maakt grote bedragen over aan Deutsche Umwelthilfe”

Evenzeer bedenkelijk: het merk dat de “Vorzeige-Hybrid” uit het begin van de vorige alinea produceert, Toyota, maakt eveneens grote bedragen over aan de organisatie. Officieel om twee projecten te financieren. Toyota, dat al decennia lang met tegenzin investeerde in diesels voor de Europese markt, en ze inmiddels afzweerde. Toyota dat, veel meer dan andere merken, de hybride profileert als dé groene auto. Toyota, dat zich in de handen wrijft bij de kopzorgen die de dieselhetze enkele van haar concurrenten oplevert en dat alleen maar te winnen heeft bij een zo algemeen mogelijk dieselverbod. Dieselhaat, gesponsord door Toyota?