Hij lekte eigenlijk al enkele weken geleden via de Australische invoerder van het merk. Maar BMW, inmiddels wellicht gewend aan z’n onvermogen om nieuws onder zeil te houden, deed er gewoon het zwijgen toe. Nu is de M2 Competition, een aangescherpte variant van de 2-serie met M-logo, eindelijk officieel.
Recht uit de M3 / M4
Om aan de flitsende prestaties van dit nieuwe M-model te komen, transplanteert BMW de motor uit de BMW M3 en technisch identiek M4 in de neus van deze kleine achterwielaandrijver. Het is een drieliter zescilinder lijnmotor die door twee monoscroll-turbo's wordt gevoed. Goed voor 410pk tussen 5.250 en 7.000t/min en een trekkracht van zo maar even 550Nm die tussen 2.350 en 5.200t/min permanent ter beschikking van de bestuurder staat.
Tussen bovenstaande paardenmachine en de lichtgewicht multilink achtertrein met elektronisch gestuurd differentieel zit een DCT-automaat met zeven verzetten of de handbediende zesbak die ongetwijfeld door puristen verkozen zal worden. De automaat is de snelste. Die combinatie haalt 100 in 4,2 tellen terwijl je handwerk er minstens 2 tienden extra over doet. Door het extra verzet kan de automaat ook uitpakken met een iets lagere CO2-uitstoot. 210g/km tegen 228g/km. De top is beperkt op 250km/u maar in ruil voor een handvol extra flappen wil BMW dat wel optrekken tot 280km/u.
Hoe de ganse handel op elkaar inspeelt moet je inmiddels al geruime tijd zelf beslissen bij BMW. Met een hele hoop rijmodi waarin je details als gaspedaalrespons en demping naar je persoonlijke voorkeur kan instellen.
Wat er niet toe doet
Het technische kunnen is bepalend voor dit product, maar het oog wil natuurlijk ook wel wat. En daarom worden de bumpers en zijskirts opnieuw vormgegeven en rust de M2 Competition op een setje nieuwe 19-duimers. De niervormige grille is groter en voor de gelegenheid helemaal in glanzend zwart uitgevoerd.
BMW heeft toch nog een lading Alcantara weten te bemachtigen en strooit het in smalle stroken rond in het interieur. Op de zijdelingse steunvlakken van de zetels bijvoorbeeld. Accenten in oranje of blauw (naar keuze) boffen met de toegenomen sportiviteit en de designers zijn ook zichtbaar tevreden met de beslissing om de start/stop-knop voortaan in rood uit te voeren. Tenslotte is ook een specifieke koetswerktint, Hockenheim Zilver, in het leven geroepen.
En de prijs?
Afsluiten hadden we graag gedaan met de Belgische prijzen, maar die kon de importeur nog niet meedelen.
