Je kan ervan uitgaan dat een gerespecteerde autoconstructeur steevast een bepaalde kwaliteitsdrempel haalt, een zekere technische maturiteit vertoont, het merkimago eert... dat soort van zaken. Maar af en toe komt er een model uit dat blijkt dat de constructeur het helemaal verkeerd begrepen heeft, dat de lat niet genoeg werd gelegd of dat er sprake is van simpel winstbejag. En dan zet een merk zichzelf en z'n klanten voor schut. Hier zijn 5 auto's die precies dat effect hebben.
In 1991 lanceerde Toyota een coupé op basis van de Tercel. Omdat het vermogen van 100pk nog niet teleurstellend genoeg was, werd het in 1993 verlaagd naar 93pk. Het was een draak met het karakter van een piepkuiken en het weggedrag van een dweil. Natuurlijk besloot Toyota er in 1996 een tweede generatie van op de markt te brengen, nu nog eens 3pk armer. Die werd ook bij ons aangeboden. Er was zelfs een cabrio die op werkelijk elk vlak nog teleurstellender was.
Toyota vond al nauwelijks klanten voor de erg dure iQ. Laat staan dat het Aston Martin liefhebbers zou vinden voor een verkleed exemplaar dat nog eens een veelvoud duurder is. Een piepkleine tweezitter voor stadsgebruik, bij Aston Martin? Niet moeilijk dat hij flopte.
Het Franse merk heeft een rijke geschiedenis als het erop aankomt om de zaken een beetje anders te doen. Maar een cabriolet met de meest ingewikkelde dakconstructie van allemaal, waar je dan ook nog eens stukken van moest achterlaten… het was gezocht, ingewikkeld, onpraktisch en eenvoudigweg slecht.
In 1980 wou Ferrari voor de afwisseling nog maar eens een meer toegankelijk model produceren. Een 2+2 eerder dan een bekrompen tweezitter. Dat werd deze Mondial. Vergeet het bedenkelijke uiterlijk of de onbetrouwbare elektronica, dat zijn niet z’n grootste problemen. In 1980 reed je deze Ferrari van je achterbumper met een Golf GTI. Niet moeilijk dat (o.a.) TopGear de Mondial uitriep tot één van de meest teleurstellende auto’s van afgelopen eeuw.
In de jaren negentig wilde Mazda een luxemerk oprichten zonder dat het daar de middelen voor had. De Xedos 9 moest in de hogere middenklasse de Duitsers bekampen. Technisch was hij geavanceerd, maar hij faalde op elk cruciaal vlak om de koper te overtuigen van z’n ‘premium’ eigenschappen. In 2003 was het ermee gedaan en het Japanse merk wil er liefst zo weinig mogelijk meer over horen.
Lees meer
