Al sinds 1923 vormt het Circuit de la Sarthe (naar de rivier waaraan het parcours ligt) nagenoeg elk jaar het toneel van de grootste uithoudingsrace ter wereld. Een overzicht van de geschiedenis van de 24h van Le Mans vind je overigens hier, met de hoogte- en dieptepunten.
Elk jaar worden de messen geslepen, want het hoogste schavot halen in Le Mans levert niet alleen de eer op, maar ook ontelbare miljoenen aan gratis reclame en imagowinst. Bij de ruim 250.000 autosportliefhebbers die elk jaar naar Le Mans afzakken, maar ook bij de ruim 800 miljoen kijkers. Om van publiciteit achteraf nog te zwijgen. Bovendien zijn de LMP1-bolides de jongste tijd stukken geavanceerder dan een gemiddelde F1-auto. Het is hier dat nieuwe technologie wordt ingewijd…
De jacht op het record
Geen enkel merk was meer succesvol in Le Mans dan Porsche. Dat bedrijf won er eerder al 16 keer. Maar concerngenoot Audi jaagt de jongste jaren op het record. Het afgelopen decennium was het merk met de vier ringen zo goed als ongenaakbaar. Het wist al 13 keer te winnen, en omdat algemeen wordt aangenomen dat je - zelfs met torenhoge budgetten - minstens 3 keer moet deelnemen voor je voldoende kennis en know-how hebt verzameld om mee te spelen voor de winst, schoot Porsche in 2014 in actie. Het doel: winst in 2016 - en de begeerlijke titel van meest succesvolle merk ooit in eigen huis houden.
Porsche doet het!
Dat de Porsches erg snel waren bleek al bij de kwalificaties. Het bedrijf reed het ronderecord van Peugeot (dat al dateerde van 2008) naar de geschiedenisboeken. Porsche bezette de plaatsen één tot drie en de winnaar van de laatste vijf edities moest zich tevreden stellen met de startplaatsen 4 tot en met zes.
Porsche verzilverde z’n pole, maar Audi klampte aan en wist - in het spel van pitstops en safety cars - zelfs enkele keren de leiding te nemen. Maar terwijl Audi bij het invallen van de duisternis nog aan de leiding reed, was het Porsche dat bij het ochtendgloren de race controleerde. In een wedstrijd zonder grote incidenten (en met een hoog percentage finishers) controleerden de piloten Nico Hülckenberg, Earl Bamber en Nick Tandy van de nummer 19-Porsche de wedstrijd. Zondag om 15u kwamen ze slechts één ronde tekort om het afstandsrecord van Audi uit 2010 te breken. Mark Webber, Timo Bernhard en Brendon Hartley stuurden Porsche #17 naar de tweede stek terwijl Audi #7 met Benoit Treluyer, Marcel Fässler en André Lotterer zich tevreden moesten stellen met de derde stek. Porsche heeft daarmee een jaar eerder dan het had durven dromen overwinning 17 op zak. En het steekt een dikke middelvinger op naar Audi. De rivaliteit tussen de verschillende merken van de VW-groep wordt hier op de spits gedreven.
Toyota en Nissan?
Toyota reed dan wel een solide race, maar het speelde geen rol van betekenis. Het kwam geen enkele keer in beeld. De geavanceerde auto’s van Nissan Nismo lieten zich wel opmerken. De voertuigen reden hun allereerste wedstrijd en dat verliep zoals verwacht niet van een leien dakje. De voorwielaandrijvers vonden geen snelheid en werden niet alleen door de LMP2-voertuigen maar zelfs door de GTE’s ingehaald. Van de drie Nissans reed er na 24 uur nog één rond, maar die finishte niet officieel omdat die minder dan 70% van de afstand van de racewinnaar reed.
LMP2
“Porsche heeft overwinning 17 op zak en het steekt een dikke middelvinger op naar Audi”In de LMP2-Klasse zegevierde Nissan alsnog. Niet bij de constructeurs, maar wel bij de motoren. Nicolas Lapierre, Richard Bradley en Matthew Howson reden hun Oreca-Nissan naar de eerste plaats. Op twee vinden we Simon Dolan, Oliver Turvey en Mitch Evans met een Gibson-Nissan en op drie Roman Rusinov, Julien Canal en Sam Bird, met een Ligier die - alweer - door een Nissan-centrale werd aangedreven.
GTE-Pro en GTE-Am
In de GTE-Klasse eindigde de brutale Corvette met #64 met Oliver Gavin, Tommy Milner en Jordan Taylor aan boord, voor twee Ferrari’s van AF Corse. In de GTE-Am-klasse lag de Aston Martin #98 op kop, maar drie kwartier voor het einde crashte die. De zege ging daardoor naar de SMP-Ferrari van Bertolini, Shaytar en Basov.