Ophef in de Formule 1, omdat er weer aerodynamische elementen verschenen op de bodemplaat van enkele auto's. Het gevolg van de ingewikkelde regelgeving in de F1. Dit jaar mag de breedte van de vloerplaat 20cm groter zijn, maar de afmetingen in een regeltje met verbod op aerodynamische elementen zijn niet mee aangepast. Over het hoofd gezien, wellicht. Meteen zijn er deelnemers die daarvan denken te kunnen profiteren. Regels vrij interpreteren of zelfs botweg omzeilen, maakte altijd al deel uit van de hoogste tak (en wellicht ook alle andere) van de autosport. We zetten 5 van de beste F1 ‘cheaters’ op een rij.
Een lichtere auto is een snellere auto. Dat weet iedereen. Daarom heeft nagenoeg elke raceklasse een minimumgewicht. Ook de F1, in 1984. Maar auto’s werden getankt gewogen. De Tyrell racewagen uit 1984 (één van de weinigen zonder turbomotor) woog echter véél minder tijdens de races. Bij het tanken (voor de auto’s aan het einde van de race werden gewogen) werd daarom niet alleen brandstof maar ook nog eens 60kg (!!) loodkorrels getankt.
McLaren’s hadden in 1997 veel minder last van onderstuur en een betere tractie bij het uitkomen van een bocht. Niemand wist waarom tot een fotograaf z’n fototoestel in de voetholte stak en clandestien een plaatje schoot. Wat bleek? De McLarens hadden één pedaal meer: naast een gewone rem, kon de bestuurder er apart de achterwielen mee afremmen.
De Lotus 88 was een vernuftig ontwerp. Het maakte gebruik van twee onderstellen die onafhankelijk van elkaar opgehangen waren. Het eerste omvatte onder meer de cockpit, het tweede het koetswerk. Dat was in feite één grote vleugel die een enorme hoeveelheid neerwaartse kracht genereerde. Een vernuftig hydraulisch systeem zorgde ervoor dat de auto op het circuit zakte, maar bij controles (die stilstaand gebeuren) steevast de minimale rijhoogte van 6cm etaleerde.
Tractiecontrole was verboden in 1994. Maar onderzoek wees uit dat de Benetton-bolides van onder meer Schumacher de hardware én de software aan boord hadden. Dat het ook gebruikt is, werd nooit bewezen.
Renault bouwde hydraulisch opgehangen gewichten in de neus van z’n auto’s in. Dat compenseerde stuiterneigingen in het chassis, waardoor de racewagen vlakker bleef en stabieler was. Andere teams namen dat snel over (sommige ook achteraan). Het werd verboden als een ‘beweegbaar aerodynamisch onderdeel' hoewel het in de auto zat en er dus geen lucht over stroomde.
