Op donderdagavond 10 mei 2012 heeft Carroll Shelby op 89-jarige leeftijd het leven gelaten. Shelby, geboren in Oost-Texas op 11 januari 1923, was één van de laatste levende legendes van de automobielwereld. En niet enkel omwille van z'n talenten achter het stuur, als manusje-van-alles ging zijn aanwezigheid bijna nergens onopgemerkt voorbij. Na de oprichting van Shelby American in 1962 mocht hij verschillende supercars op zijn naam schrijven, zoals de Shelby GTS, GT350 en GT500 Super Snake. Het bedrijfje, nu gevestigd in Las Vegas, produceerde ook een gelimiteerde oplage van de Shelby 289 ‘Street', 289 FIA, 427 S/C en Daytona Coupe Cobra. De man zelf beschouwde de Carroll Shelby Foundation als zijn grootste prestatie, een fonds dat ter aarde kwam nadat hij in 1992 op de lijst stond voor een nieuw hart. Shelby heeft openlijk gewerkt voor alle drie de grote autobedrijven in Amerika: Ford, Chrysler en GM. De Shelby Cobra blijft ongetwijfeld z'n bekendste creatie - een kleine AC voorzien van een grote V8-motor.
Als zoon van een postbeambte liep de jonge Carroll school te Dallas, waarna de burgerplicht riep. Hij vervoegde de Amerikaanse luchtmacht, vervulde z'n rol als gevechtspiloot en keerde terug naar Texas. Shelby stortte zich op drie bedrijfjes: een kippenboerderij, een sportwagenhandel en diensten met afvaltrucks. De verkoop van snelle auto's lag mede in handen van Jim en Dick Hall, twee autofanaten die zijn passie voor ronkende machines deelden. Het drietal ontwikkelde samen hun eerste ‘eigen' reeks Scaglietti Corvettes.
Racecarrière
Intussen wakkerde de lust naar snelheid alsmaar vaker aan. Z'n kippen stierven aan ziekte en Shelby trok zich op aan een professionele racecarrière. Nadat hij eens ten tonele verscheen in zijn gestreepte werkoverall, smulde de pers van het personage en was hij ook nadien niet meer uit de belangstelling weg te branden. Op een tijdsspanne van een paar jaar reed hij iedereen naar huis, behaalde drie titels in de VS en kwam in het Aston Martin-team in Europa terecht, klaar voor de 24 uren van Le Mans. Shelby won, tekende voor 16 nationale en internationale snelheidsrecords in een gestroomde Austin Healy 100S met supercharger en werd door Sports Illustrated in 1956 en 1957 aangeduid als coureur van het jaar. De Formule 1 lonkte en Shelby reed in totaal 8 wereldkampioenschappen en verschillende gewone races.
Shelby American
In 1959 nam hij afscheid door aanhoudende hartproblemen; Shelby liet de cockpit voor wat ze was maar wilde toch verder ploeteren in de auto-industrie. Hij benaderde Chevrolet -omwille van z'n ervaring met de Corvette- met een straf plan in gedachten: schep een grote 283-motor in een kleine AC Ace, de Engelsen waren hun motordeal toch kwijt. General Motors bleek niet geïnteresseerd en Shelby richtte zich tot Ford. En met succes, zoals de geschiedenis heeft uitgewezen. Shelby American zag het levenslicht en Ford leverde de motoren.
Shelby Cobra
Tijdens de New York Autoshow in 1962 werd het doek gelicht van de CSX2000 ofte Shelby Cobra en iedereen was met verstomming geslagen. De Cobra kreeg ook een race-uitvoering en zakte mee naar het oosten af, uiteindelijk gevolgd door Ford's illustere GT40. Het team won het FIA wereldkampioenschap in '65 en Le Mans het jaar daarop - algemene winst met de GT40 en klassementswinst met de Cobra Daytona Coupe. Carroll Shelby staat bekend als enige die hier ooit zegevierde als piloot, teameigenaar en constructeur tegelijkertijd.
Als autobouwer ging het hem intussen voor de wind. Shelby American lanceerde de 289 en 427 Cobra, maar ook een pak Mustang-afgeleiden op vraag van Lee Iacocca, z'n mannetje bij Ford. Nieuwe regeltjes van de overheid gooiden vanaf de late jaren '60 roet in het eten en Shelby verkaste naar Afrika, tot daar de burgeroorlog losbarstte.
Dodge Viper
In 1982 schoot hij Iacocca opnieuw ten hulp, ditmaal bij Chrysler. Samen creëerden ze onder meer de eerste muscle truck en de Dodge Viper, door Shelby in 1991 ingezet - en gereden - als pacecar tijdens de Indy 500. Drie jaar eerder was hij opnieuw Cobra's beginnen maken op basis van de laatste 43 gehomologeerde onderstellen. De "Mystical 43" gingen officieel als 427 S/C door het leven en legden het grondwerk voor de verdere productie. Zeven jaar voor z'n dood sloot Shelby nogmaals een overeenkomst met Ford voor een reeks Shelby-modellen op basis van de Mustang en de mede-ontwikkeling van de GT.
