Wat geldt voor de Route 66 in het algemeen - dat het een lappendeken is van verschillende tracés over de jaren heen - is des te meer waar voor het stuk dat we hier beschrijven, van Flagstaff over Williams naar Seligman in Arizona. Een plaats overigens waar heel wat stukken dood lopen, onverhard zijn en zelfs over privaat domein gaan. Zoals de plaats waar iemand oude ski’s gebruikte om een afsluiting van te timmeren. Op de ’66’ geldt het als iets wat je moet gezien hebben (al zou er wel wat aandacht aan besteed mogen worden) maar je moet er wel voor over privégrond. Niet dat iemand daar overigens iets mee inzit…
Tussen Flagstaff en Williams heb je ook zicht op Humphrey’s peak - met 3.859m de hoogste berg in Arizona, waarop bijna het ganse jaar door sneeuw ligt.
Williams
Het dorpje Williams werd pas in 1984 door een snelweg omcirkeld. Op dat ogenblik was er al sprake van Route 66-tourisme en dat betekent dat de weg er erg goed verankerd zit in de gemeenschap, met abnormaal veel lokale handelszaken, horeca en zelfs attracties die erop inspelen. Je kan er probleemloos een dag aan spenderen. En al helemaal als je er in het weekend passeert, want tijdens de zomermaanden kom je dan nagenoeg zeker in één of ander evenement terecht.
Grand Canyon
Nee, natuurlijk ligt de Grand Canyon niet exact op de Route 66. Vanaf Williams is de zuidelijke rand echter maar 60 mijlen of 100km ver. Het natuurfenomeen is één van Amerika’s grootste attracties en overbekend. We beperken ons daarom tot enkele snelle feiten.
- De Grand Canyon trekt zo’n 4 miljoen bezoekers per jaar
- Het is niet de grootste canyon ter wereld. Dat is de Tsangpo Canyon in Tibet.
- Je ziet de Grand Canyon niet van ver liggen, omdat het een uitkerving is in een (nagenoeg geheel vlak) hoogplateau
- De Spanjaarden ‘ontdekten’ de canyon in 1540.
- De Grand Canyon is 446km lang, tot 16km breed en 2,3km diep (de gemiddelde diepte bedraagt 1km).
- Er ligt geen enkele brug over de Grand Canyon
Seligman
Seligman
Een erg sfeervolle plaats, Seligman, nog het best te vergelijken met een openluchtmuseum.
Seligman is een onooglijk klein dorpje met niet eens 500 inwoners. Net naast de I40 die de traditionele stopplaats van het gros van z’n inkomen ontnam, en waar zelfs het treinstationnetje in 1985 werd gesloten. Maar Seligman is niet dood. Het is zelfs springlevend, al kan je bezwaarlijk zeggen dat het modern aandoet. Het lijkt er alsof de tijd is blijven stilstaan. Beschouw het gerust als een groot openluchtmuseum waar de nostalgische sfeer zo dik ligt dat je er plakjes van zou kunnen snijden. Je moét er wel doorheen, want dit is de plaats waar het historische tracé en de ‘nieuwe’ snelweg mekaar echt los laten. De historische 66 kronkelt vanuit Seligman nog hoger de bergen in (en zowel mens al machine hadden al dagen last van de hoogte - Arizona ligt gemiddelde 1,2km boven de zeespiegel). Maar dat is voor - alweer - een volgende aflevering.
